கொஞ்சம் காதல்கோபம்
சின்ன சின்ன கண்ணிலே
வண்ண வண்ண ஓவியம்,
பின்னலிட்ட உன் கூந்தலில்
அள்ளிவைத்த மல்லிகை,
ஊஞ்சலிட்டு ஆடையில்
ஆடைதொட்டு வாசம் பாடுது.
பாட்டு வந்து கூடையில் சுவாசம்,
வந்து கூடுவிட்டு கூடு பாயுது.
வந்து நின்ற தென்றலை
உண்டுநின்ற நாசி, மயங்கிநிக்கிது.
உலை கொதித்து நின்று
ஒன்று கூட ஏங்கி பாக்குது.
கோபப்பார்வை வீசினால்
வீச்சுவார்த்தை பேசினால்,
காத்துக் கிடக்கும் காதல்
எங்குசென்று வென்று மீள்வது.
கருணை கொஞ்சம் காட்டம்மா
காலைக் கொஞ்சம் நீட்டம்மா,
மடிசாய்ந்து மயங்கச் செய்யம்மா,
மந்திரத்தை எடுத்து வீசம்மா!
