வாழ்வின் நாள் குறைகிறது
மறப்பதற்க்கு கற்றுக்கொடு அப்போதுதான் நானும் உன்னை நினைக்க மாட்டேன், நிம்மதி என்ற பொக்கிஷம் என்னுள்ளும் நடை போடும்..
எனக்கு இருப்பது ஒரு இதயம் என்பதை நீ மறந்து விட்டாய் அதனால் தான் என்னை விட்டு சென்று விட்டாய்...
வலியால் துடிக்கு என் இதயம், தூக்கம் இல்லாமல் தவியாய் தவிக்கிறது என் இரு விழிகளும்...
உன் இதயம் வெறும் கல் என்று தெரிந்திருந்தால் உன் பின்னால் வருவதை அப்போதே நிருத்திருப்பேன் என் உயிரே....
இப்போது என் உயிர் வாழ மறுக்கிறது நான் என்ன செய்வேன்,
என்னை பெற்ற என் தாய்க்கும், தந்தைக்கும்
நான் என்ன பதில் சொல்லவென் என் தென்றலே...
இனி என் வாழ் நாள் குறைத்து கொண்டே செல்கிறது என் காதலியே.........
