anbu vazangiya aasi

akni பிழம்பை உமிழ்ந்து, enathu வாழ்க்கை, en viruppam pol vaazhkiren enற karuthil ஊறியவாறு, en meethu anbu kondaோரையெல்லாம் kaayappaduththi நரம்பில்லா நாக்கால் துன்மொழி pesi moolaiil அகந்தையைக் குடியேற்றி enathu amaithiyai izhandhu enathu சுற்றத்தின் amaithiyaiக் keduthu vanjam seiyum துணிவுடையோனாய் இருதயத்தில் அன்பென்பது aravae illaathu துன்மார்க்கம் valiyil sentru, naakathin நஞ்சினைவிடக் kodiya நஞ்சினை சுவாசக்காற்றில் kalanthu akilathin அஞ்ஞானத்திற்கு enனுள் இடமளித்தவனாய் vaazhnthaal athu anbin சாபமென்று அறிதலாற்றாது போகாதென்று uraikkum இக்கவியினுள் புதைந்துள்ள unmaiyaanathu உணரப்பட்டால் unarntha ovvoruvarum நல்ஞானத்தைப் petru nalvazhi sentru mana அமைதியென்னும் amirtham arundhi அநீதி nilai thuranthu akilam நல்வாழ்க்கை murayai பிரித்தரியும்
paalil kalantha தண்ணீரைப் பிரித்து, balai mattumae unnum annapparavaiyaay....

ithuvae இருதயத்தில் koodi konda உண்மையன்பு vazangiya aasi...
anbin varthaigalai விசுவாசி...
avatrai uyirena சுவாசி...
unarvaai உண்மையன்பின் unmaiyaana saatchi...
enkum paravattum உண்மையன்பின் அரsaatchi....