..................உனக்குத்தான் அன்பனே...............

உறக்கமில்லை விழிகளுக்கு,
நீ இரக்கமில்லாமல் உதறிப்போனத்தில் !
தூக்கிஎறிவதும் துஷ்டவார்த்தைகள் பிரயோகிப்பதும்,
ஆண்மையின் அடையாளங்கள் என எவர் அறிவுறுத்தினர்?
வனத்திலிருந்து வந்தவர் என்று இனம்கானமுடிகிறவர்,
எத்தனை எத்தனை பேர் இங்கே !
அழவைப்பதும் அலைகளிப்பதும் அன்றாடவழக்கம் பலருக்கு,
பின் அவரையே தொழலவைக்கவேண்டி மாய்ந்துகிடப்பது,
செயற்கையின் சிரிப்பு அல்லவா?
பெண் படைக்கிறவள்,
உன் உயிரை உடலென்னும் கூட்டுக்குள் அடைக்கிறவள் !
நன்றிக்கடன் பட்டிருக்கிறோம் அவர்க்கு நாம்,
ஆயுளின் கடைசி மூச்சு பிரிகிறவரை !
அதையா நினைக்கிறாய் நீ?
அந்திவந்தால் சுந்தரியாகவும்,
விழித்தெழுந்தால் செக்குமாடாகவும்,
மாற்றத்தானே முயல்கிறாய் மதியாமல்?
நிமிடங்கள் போதும் அந்தப்பெருந்தீ நம்மைச்சாம்பலாக்க !
உணராமலேயே கொடுங்கோலனாய்,
வாழ்ந்து சரியச் சம்மதமே நமக்கு !
வேதனைப்படுத்தாதே பெண்ணை !
சோதனைக்கு உள்ளாகும் உன் சுயமரியாதை !
அடங்கிவாழ் அந்த அற்புத படைப்பிற்கு !
எதுவும் குறைந்துபோய்விடாது இங்கே !
எந்த உயிரின் உச்சபட்ச நிம்மதியும் எதிலிருக்கிறது தெரியுமா?
காதலியாய் தாரமாய் தங்கையாய்,
தாயாய் தோழியாய் பாட்டியாய்,
மகளாய் மனுசியாய் நல்ல உறவாய்,
ஒரு பெண் உனை உச்சிமுகர்வதில்தான் !!