Natpu

ஒன்பதரை மணி காலேஜிக்கு

ஒவ்வொருத்தனா கெளம்பும் போது

ஒருத்தன் மட்டும் தூங்கிகிட்டிருப்பான்

ஒன்பது இருபது ஆகுற வரைக்கும் .. .


அடிச்சி புடிச்சி கெளம்புறப்போ

அரை குறையா குளிச்சதுண்டு

பத்து நிமிஷ பந்தயத்துல

பட படன்னு சாப்டதுண்டு


பதட்டதோட சாப்பிட்டாலும்

பந்தயத்துல தோத்ததில்ல ,

லேட்டா வர்ற நண்பனுக்கு

பார்சல் மட்டும் மறந்ததில்ல !


விறுவிறுன்னு நடந்து வந்து

காலேஜ் Gate நெருங்குறப்போ

‘ வெறுப்படிக்கிதுடா மச்சான் ‘ னு

ஒருத்தன் பொலம்பி தொலச்சாக்கா ,

வேற எதுவும் யோசிக்காம

வேகவேகமா திரும்பிடுவோம்

வெட்டியா ரூம்ல அரட்டை அடிக்க ,

இல்ல ‘ மனிஸ் ‘ தியேட்டர்ல படம் பாக்க !


‘ கஷ்டப்பட்டு ‘ காலேஜிக்கு போனா

கடங்கார professor கழுத்தறுப்பான் .. .

assignment எழுதாத பாவத்துக்கு

நாள் முழுக்க நிக்கவச்சி தாக்கறுப்பான் !


கேலி கிண்டல் பஞ்சமில்ல ,

கூத்து கும்மாள குறையுமில்ல ,

எல்லாருக்கும் சேத்துதான் punishment ன்னா

H.O.D ய கூட விட்டதில்ல !


ஈ அடிச்சான் காபி இந்தபக்கம்னா

அத அடிப்பான் காபி அந்தபக்கம் …

ஒருத்தன் மட்டும் படிச்சிட்டு வந்து

ஒன்பதுபேர் பாஸ் ஆனதுண்டு !


பசியில யாரும் தவிச்சதில்ல

காரணம் - தவிக்க விட்டதில்ல .. .

டீக்கடையில கடன்வச்சி குடிச்சாலும்

சரக்கடிக்க பஞ்சமே வந்ததில்ல !


அம்மா ஆசையா போட்ட செயினும்

மாமா முறையா போட்ட மோதிரமும்

fees கட்ட முடியாத நண்பனுக்காக

அடகு கடை படியேற அழுததில்ல …


சட்டைய மாத்தி போட்டுக்குவோம்

சாதி சமயம் பாத்ததில்ல ,

மூஞ்சிமேல காலபோட்டு தூங்கினாலும்

முகவரி என்னன்னு கேட்டதில்ல !


படிச்சாலும் படிக்கலன்னாலும்

பிரிச்சி வச்சி பாத்ததில்ல .. .

அரியர்ஸ் வெச்சாலும் வெக்கலன்னாலும்

அந்தஸ்த்து பாத்த ஞாபகமில்ல !


வேல தேடி அலையுறப்போ

வேதனைய பாத்துப்புட்டோம்

‘ வெட்டி ஆபிஸர் ‘ னு நெஜமாவே

மாறி மாறி சிரிச்சிகிட்டோம் !


ஒருத்தன் மட்டும் சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சு

ஒன்பது பேரும் உக்காந்து சாப்பிட்டப்போ

மனசு கட்டபொம்மனா நண்பனுக்கு நன்றி சொல்ல

கண்ணு எட்டப்பனா கண்ணீர் சிந்தி காட்டி குடுக்கும் .. .

பக்குவமா இத கண்டும் காணாம

நண்பன் தட்டி கொடுக்க நெனைக்கிறப்போ

‘ சாப்பாட்ல காரம்டா மச்சான் ‘ னு

சமாளிச்சி எழுந்து போவோம் .. .


நாட்கள் நகர ,

வருஷங்கள் ஓடுது ,

எப்போதாவது மட்டுந்தான் இ - மெயிலும் வருகுது

“Hi da machan… how are you?” வுன்னு .. .


தங்கச்சி கல்யாணம் ,

தம்பி காலேஜி ,

அக்காவோட சீமந்தம் ,

அம்மாவோட ஆஸ்த்துமா ,

personal loan interest,

housing loan EMI,

share market சருக்கல் ,

appraisal டென்ஷன் ,

இந்த கொடுமையெல்லாம் பத்தா

‘ இன்னிக்காவது பேச மாட்டாளா ?’ ன்னு

இஞ்சிமறப்பா போல ஒரு காதல் ,

.

.

.

எப்படியோ வாழ்க்க ஓடுது ஏடாகூடமா ,

நேரம் பாக்க நேரமில்ல போதாகாலமா !


இ - மெயில் இருந்தாலும்

இண்டர்னெட் இருந்தாலும்

கம்பெனியில ஓசி phone இருந்தாலும்

கையில calling card இருந்தாலும்

நேரம் மட்டும் கெடைக்கிறதில்ல

நண்பனோட குரல கேக்க

நெனச்சாலும் முடியறதில்ல

பழையபடி வாழ்ந்து பாக்க !


அலைபேசி இருந்தும் அழைக்க முடியாம போனாலும்

orkut இருந்தும் scrap பன்ன முடியாம போனாலும்

‘available’ ன்னு தெரிஞ்சும் chat பன்ன முடியாம போனாலும்

‘ ஏண்டா பேசல ?’ ன்னு கோச்சிக்க தெரியல . .

இத பெரிய பிரச்சனையா யோசிக்கவும் முடியல !


தேசம் கடந்து போனாலும்

பாசம் மறந்து போகாது !

பேசக் கூட மறந்தாலும்

வாசம் மாறி போகாது !

வருஷம் பல கழிஞ்சாலும்

வரவேற்பு குறையாது !

வசதி வாய்ப்பு வந்தாலும்

‘ மாமா ‘ ‘ மச்சான் ‘ மாறாது !