வெறுங்கூடம்
ஒற்றை பனைமரம் நிழல் இன்றி
ஒதுங்க ஒன்றி நிற்கும்
மலை உச்சியில்
அடித்த சாரல்
மழைக்கு
சொந்தம் கொண்டாடும்
காற்றும் மேகமும்
தன் ஆசை , நலம் கருதி
செயலாற்றுபவனுக்கு தெரியாது
ஆசை என்னும் சுத்தியல்
ஆணி போல்
அடித்து
அடிமை படுத்தும் என்று
அன்பு இல்லாதவனின் நெஞ்சம்
கூடு மட்டும் கொண்ட மனிதன் வாழும்
காடு
அன்பு அற்றவனின் உடல்
கூடை அமைந்த வெறுங்கூடம்......
