மார்கழிப் பேதை

மாப்புள்ளியில்
மயங்கிக்கிடந்த எறும்புகள்
என்
நாணப்புள்ளிகளையும்
எண்ணத்தவறவில்லை.

கோலப்புள்ளிகளை
இணைக்க மனமில்லாமல்
விரல்களிரண்டும்
வீணாய்த் தவித்தன,
விழிகளிரண்டும் போவதுகண்டு.

மார்கழிப் பனியிலும்
வேர்த்துக்கொட்டியது
பறித்துவைத்திருந்த
பூசணிப் பூவிற்கு;
எனக்குள்ள அச்சம்
அதனையும் தொற்றிக்கொண்டதோ?


கஞ்சப்படியளக்கும்
விரலிடையில்
விசாலமாய் விழுந்தன
மாப்பொடிகள்,
விழியிரண்டையும் ஏமாற்றி.

எத்தனைநாள்தான்
நானும்
நாணத்தோடு
நடித்துக்கொண்டிருப்பது?

நீ
உயரத்தூக்கிச்செல்லும்
சைக்கிளுக்குக்கூடத் தெரியும்
என்
மனக்கோலத்தின்
கோலம் என்னவென்று.

ஆகவே,
ஒருமுறையாவது திரும்பிப்பார்,
உன் ஓரவிழியை விடுத்து
உரிமையாக.