வடிந்த காதலால் வடித்த கவிதை

விழிகள் வழியச் செய்து விட்டாள்,
என் விதியும் இதுவென நெய்து விட்டாள்..
அவள் இதழைச் சுவைக்க இச்சை கொண்டேன்,
என் இதயம் கணக்கச் செய்து விட்டாள்..

இவளின் நினைவைக் கொள்ளாமல்,
இவ்விதயம் துடிப்பது எவ்வாறு..
இருளை நட்பெனக் கொள்ளாமல்,
வெண்ணிலவும் உலவுவது எவ்வாறு..

தனிமைத் தீயில் வேகிறேன்,
துணை நீ இல்லாமல் சாகிறேன்..
தடயம் எதுவும் இல்லாமல்,
விடயம் புரியாமல் வீழ்கிறேன்..

இரவும் பகலும் அறியாமல்,
இவளின் நினைவுகள் தள்ளாட,
இனியும் இவ்விதயம் வெடிக்காமல்,
இவளிடம் இரந்து தொலைவதும் ஏனோ..

பேசிக் களித்த நாட்களெல்லாம்,
பனித்துளி போல படர்ந்ததென்ன..
ஆதவன் உதித்த அந்த தருணம்,
துளிகள் அனைத்தும் மறைந்ததென்ன..

என் கவிதைகள் உனைச் சேராதோ,
கதறும் அதன் சொற்கள் கூட..
கண்ணீராய் வடிந்த சொற்களை வைத்து,
கவிதை வடித்தேன் என் கதைகளைச் சொல்ல..!