உன்னிலென்னைத் தொலைத்தேன் - மரபு கவிதை

உன்னிலென்னைத் தொலைத்தேனே !
------ உண்மையிலே வாடுகின்றேன் !
என்னிதயம் புரியலையா !
------ ஏனடிநீ கொல்லுகின்றாய் !
பன்னீரில் நனைகின்றாய் !
------- பருவங்கள் போகிறதே !
உன்னாலே வாழ்கின்றேன் !
------- உரிமையிலே தேடுகின்றேன் !


தனிமையிலே வாடுகின்றேன்
----- தள்ளாடித் தவிக்கின்றேன் .
நனிமகளைக் தேடியும்நான்
----- நாடெல்லாம் அலைகின்றேன்
இனிஎனக்கே எப்பொழுதும்
----- இன்பமிலை காதலினால்
பனிக்காலம் வாட்டிதிங்கே
------ பருவமகள் தொலைந்திடவே !!!!


கண்ணீரும் கதைசொல்லும்
------ காவியமும் படைத்திடுமே
விண்ணுலகின் வியன்பொருளே
----- விரைந்துநீயும் வந்திடுவாய் .
எண்ணமெலாம் நீயன்றோ
------ என்னுயிரே வாடுகின்றேன்.
பண்பலவும் பாடிடுவேன்
------ பாசத்தால் தேடிடுவேன் .


காதலியைத் தேடுகின்ற
----- காளைநான் நெஞ்சத்தில்
கீதங்கள் இசைத்திடுவேன்
------ கிட்டிடுமா என்காதல் .
மோதல்கள் வேண்டாமே
------ மோகமுள்ளும் நீதானே !
சாதலுக்குப் பிறக்கவில்லை
------ சாதிப்போம் காதலிலே !!!


வாழ்க்கைக்கு இன்பத்தை
------ வழங்குகின்ற நற்காதல்
தாழ்ந்திடுமா காசினியில்
----- தரமான என்காதல்
வீழ்ந்திடுமா செவிகளிலே
------ விந்தையான என்னவளே !
ஆழ்ந்திடுவோம் நேசத்தால்
------ அலையெனவே கடலினிலே !


இசைக்கின்ற என்கையிலே
------ இசையாகிப் போய்விடுவாய்.
பசிபோல நமதுள்ளம்
------- பசுமையான நினைவுகளால்
அசைபோடும் என்றுமினி
------ அகலாதே எனைவிட்டே .
திசைதோறும் உன்நினைவு
------ திண்டாடும் என்னிதயம் !!!!!


ஆக்கம் :- பைந்தமிழ்ப் பாமணி . சரஸ்வதி பாஸ்கரன்