மௌனமானவளே

மௌனமானவளே:
வெட்கத்துக்கு விதிகள் கொடுத்தாயோ
உன் சின்ன சின்ன சிணுங்கலில்
விழிகளில் விதித்தாயோ
இமைகளில் பதித்தாயோ
அடம் பிடிக்கும் உன் புன்னகையை
உன் இதழில் பட்டவுடன்
தண்ணீரும் தாகத்தில் தவிக்கின்றது
தாகம் தீர்ப்பாயோ இல்ல தவிக்கவிடுவாயோ
உன் சின்ன சின்ன ஓசைகள்
செவி செதுக்கும் ஆசைகளாக ஒலிக்கின்றது
உன் மௌன சிரிப்பும்
மனதைக் கொள்ளை கொள்கின்றது
உன் முக அழகைக் களவாடும்
முடிகள் கூட அழகாய் கூட்டுகிறது
அதைக் கோதும் கைவிரல்கள் அழகாய் மீட்டுகிறது
உன் நடையிலும் உடையிலும் நளினமும்
தவிக்குதே உன்னை மீற மறுக்கிறதோ
உன் அழகைச் சொல்ல கவிஞனும் கடன்காரன் ஆனான்
வார்த்தைகள் இல்லை என்பதால்….