ஏனோ வானிலை மாறுதே

ஏனோ வானிலை மாறுதே
மணித் துளி போகுதே
மார்பின் வேகம் கூடுதே

மனமோ ஏதோ சொல்ல வார்த்தை தேடுதே
கண்ணெல்லாம் நீயே தான் இருக்கின்றாய்
விழியின் மேல் நான் கோபம் கொண்டேன்
இமை மூடிடு என்றேன்
நகரும் நொடிகள் கசையடி போலே
முதுகின் மேலே விழுவதினாலே
வரி வரிக் கவிதை

எழுதும் வலிகள் எழுதா மொழிகள்
எனதே கடல் போல பெரிதாக நீ நின்றாய்
சிறுவன் நான் சிறு அலை மட்டும் தான்
பார்க்கிறேன் பார்க்கிறேன்

எரியும் தீயின் எண்ணெய் நீ ஊற்று
நான் வந்து நீராடும் நீர் ஊற்று
ஓ ஊரெல்லாம் கண்மூடி
தூங்கும் ஓசைகள் இல்லாத இரவே
நான் மட்டும் தூங்காமல்
ஏங்கி உன் போல காய்கின்றேன் நிலவே
கலாபம் போலாடும் கனவில் வாழ்கின்றேனே
கை நீட்டி உன்னைத் தீண்டவே பார்த்தேன்
ஏன் அதில் தோற்றேன்
ஏன் முதன் முத்தம் தர தாமதம் ஆகுது
தாமரை வேகுது தாமரை வேகுது

தள்ளிப் போகாதே என்னையும்
தள்ளிப் போக சொல்லாதே
இருவர் இதழும் மலர் எனும் முள் தானே
தள்ளிப் போகாதே

தள்ளிப் போகாதே என்னையும்
தள்ளி போக சொல்லாதே
இருவர் இதழும் மலர் எனும் முள் தானே
தள்ளிப் போகாதே