தவறவிடப்பட்டவளுக்கு
மூழ்கித் திளைத்த அத்தனை ப்ரியங்களைக் கடந்தும் வழியும் இறுதித்துளியில் உன் ஆயிரம் பிம்பங்கள் தெறிக்கும் ப்ரியமானவளே!
அத்தனைக்கும் மூத்தவள் நீ..
அத்தனைக்கும் ஆதாரம் நீ..
மங்கிய ஒளியில், மயங்கும் கீதத்தில், பின்னிராப் பொழுதுகளின் கனவுப் பிரசவத்தில், உதட்டோர உளறல்களில், விழிவழி நினைவுநீர்ச் சுரப்புக்களில் உன் உருவும் பெயரும் இரண்டிருந்திராவென்றால் மந்தகார இவ்வுலகின் முழுமுதற் பொய்யனென என்னையே எண்ணிக்கொள்ளலாம்..
இப்படிக்கு
நான்
