கொம்புகள்...இருந்தாலும்.

எனது பார்வை உன் மேல்
ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சியாகிறது.

பிறகு...
ஒரு புழுவாகி விடுகிறது...
உன்மேல் வரைமுறை அற்று
நெளியத் துவங்குகையில்.
***********************************************
அடி வாங்கும்;
பாரம் சுமக்கும்;
நுரை தப்ப அசைபோடும்;
ஒரு மீட்டர் நீளக் கயிற்றின் வட்டத்தில்...
ஓய்வின் உலகம் கழிக்கும்.
விடுதலை குறித்தும்...
உரிமைகள் குறித்தும்...
எந்தக் கனவுமற்றுக்
கண்மூடி அலையும்...

கொம்புகள் இருந்தாலும்.
**********************************************
சோம்பலற்று..உதிக்கிறது
சூரியன்.

ஊருக்குள்...
சுவாதீனமாய் நுழையும் அது..

அவரவரையும் எழுப்பி அனுப்புகிறது
பணிக்கு.

ஏனோ-
என் வீட்டில் நுழையும் அது...
என் தாத்தாவை மட்டும்
எழுப்பாமல் கடக்கிறது.
******************************************************