ஒரு இசைக்கலைஞன் பறக்கிறான்
பகலை மெல்ல
விழுங்கும்
மஞ்சல் மாலை.
காற்று வந்து
கைத்தொட்டு
நம்மில் பூப்பறிக்கும்
நறும்போழுது.
விண்மீன்கள்
வெட்கம் தெளிந்து
கதவைத்திறந்து
எட்டிப்பார்க்கும்
சுட்டி வேலை.
வராதா என்னும்
ஏக்கத்தோடு
நீரின் வரவைப்பார்த்து
ஏங்கும்...
கரையோர
கொன்றைமர
வேரில்...
நீரில் நனையாத
என் கால்களை ஆட்டி
இதய நாரில்
வசந்தப்பூத்தொடுக்கும்
அந்தியை எண்ணி
நான் அமர்ந்திருக்க...
நாணல் காட்டில்
வெடித்துக்கிளம்பிய
சிட்டுக்குருவிகள்
சிறகுக் கரங்களால்
காற்று வீணையைத் தீண்டி
மெல்லிய இசையை
என்
உள்ள வீட்டுக்குள்
கொட்டி
இரவின் வாசலை
உரசும் மாலையை
மறக்கச் செய்தது.
