மண்ணுக்குள்ளே புதைந்து போனாள் - அன்று இவள்
விண்ணின் மேலே விண்மீனாய் ஜொலிக்கிறாள் இன்று
விதையென புதைந்தவள்
வீரமாய் எழுந்தாள்
வீரியமாய்
எழுந்தாள் இவள்
சுற்றம் ஏசிய ஏச்சுக்களோ
தூசிகளாயின இவளுக்கு
தட்டிவிட்டு முன்னேறினாள்
தன் தடத்தையோ ஊன்றியே பதித்தாள் இவள்
சாதனைகளோ இவள் வசமானதே
குடும்பமென குதூகலித்தாலும் துன்பமென கதிகலங்கினாலும்
தன் குறியில் நிலையானவள் இவள்
அடைந்தாள் இலக்குகளை
படைத்தாள் சாதனைகளை
கிடைத்தது புகழ்
அடைந்தனர் அதிர்ச்சி ஏசிய சுற்றத்தினர்
தடைகள் பல இவளுக்கு
தகர்த்துச் சென்றாள் இவள்
அடிகளோ பல விழுந்தன
அழாமல் எழுந்து சென்றாள் இவள்
பெண்ணே!
தடைகள் உண்டென ஒதுங்கிடாமல்

மேலும்

வாழ்க்கை தரும் வலிகள்
நம்மை கண்ணீர் சிந்த வைக்கின்றன…
நம்மை முடங்கச் செய்துவிடுகின்றன…
நம்மை அழுத்தத்திற்குள்ளே
மூழ்கடிக்கச் செய்துவிடுன்றன…
நம்மை துவளச் செய்துவிடுகின்றன…
நம்மை கோழையாக்கிவிடுகின்றன…

இன்னும் அதே வலிகள் தான்
நம்மை முன்னோக்கி
நகர்ந்திடச் செய்கின்றன…
நம்மை மீண்டெழ வைக்கின்றன…
நம்மை நமக்கே
புரிந்துகொள்ள வைக்கின்றன…
நம்மை எட்டி நடை போட வைக்கின்றன…
நம்மை சாதித்திட வேண்டுமென்ற
வைராக்கியத்தை விதைக்கின்றன…

வாழ்க்கை தரும் வலிகளை சிறுது நேரம் அழுது கழித்துவிட்டு அடுத்த எட்டுக்களை எடுத்து நகர்ந்தால் பின்நாளில் அழுது கழித்த நேரம் கூட வீணாய்த் தான் தோன்றும்...

வா

மேலும்

கஷ்டப்பட்டு கட்டிய
என் சிறு கூடு
காற்றடித்து
கீழே சிதைகையிலே
கவலை கொண்டு
சிறகொடிந்து
விடுவதில்லை நான்...

தேடியலைந்து
குச்சிகள் பொறுக்கியெடுத்து
புதிய கிளையினிலே
புதிய கூட்டினையே
புதிதாய் கட்டியே
குடி புகுவேன் நான்...

சிறு பறவை நானே
சிறகொடிந்து
சிதறிப் போகாமல்
புதிதாய் துவங்குகையில்
உனக்கெதுக்கு தளரல்கள்?
துவளாது துணிந்தே செல்...

இவள்
எண்ணங்களின் எழுத்தழகி
அறூபா அஹ்லா

மேலும்

சமூகப் பிராணியான எமக்கு ஒவ்வொரு உறவுகளும் முக்கியம் தான். ஏதோ ஒரு வகையில் அவர்களுடன் உணர்வு ரீதியான பிணைப்பு இருக்கத்தான் செய்கின்றது. அருகினில் எத்தனை உறவுகள் இருந்தாலும் சரி, தொலைவினில் எமக்காய் எத்தனை உறவுகள் இருந்தாலும் சரி, தந்தை என்ற உறவு இல்லையென்றால் அந்த வெற்றிடம் என்றுமே வெறுமை தான்... மீள் நிரப்பிடவே இயலாத ஒன்று தான்...

அவருடன் மகிழ்ந்திருப்போம்…
முறைத்துக்கொண்டு திரிந்திருப்போம்…
சண்டையிட்டு சமாதானமாகிருப்போம்…
வாக்குவாதங்களுடன் கடந்திருப்போம்…
ஏட்டிக்குப் போட்டியாய் நடந்திருப்போம்…
அவருக்குப் பிடிக்காததை செய்திட முனைந்திருப்போம்…
பிடிவாதமாய் ஒற்றைக் காலிலே நின்றிருப்போம்

மேலும்

சமூகப் பிராணியான எமக்கு ஒவ்வொரு உறவுகளும் முக்கியம் தான். ஏதோ ஒரு வகையில் அவர்களுடன் உணர்வு ரீதியான பிணைப்பு இருக்கத்தான் செய்கின்றது. அருகினில் எத்தனை உறவுகள் இருந்தாலும் சரி, தொலைவினில் எமக்காய் எத்தனை உறவுகள் இருந்தாலும் சரி, தந்தை என்ற உறவு இல்லையென்றால் அந்த வெற்றிடம் என்றுமே வெறுமை தான்... மீள் நிரப்பிடவே இயலாத ஒன்று தான்...

அவருடன் மகிழ்ந்திருப்போம்…
முறைத்துக்கொண்டு திரிந்திருப்போம்…
சண்டையிட்டு சமாதானமாகிருப்போம்…
வாக்குவாதங்களுடன் கடந்திருப்போம்…
ஏட்டிக்குப் போட்டியாய் நடந்திருப்போம்…
அவருக்குப் பிடிக்காததை செய்திட முனைந்திருப்போம்…
பிடிவாதமாய் ஒற்றைக் காலிலே நின்றிருப்போம்

மேலும்

வாழ்க்கை தரும் வலிகள்
நம்மை கண்ணீர் சிந்த வைக்கின்றன…
நம்மை முடங்கச் செய்துவிடுகின்றன…
நம்மை அழுத்தத்திற்குள்ளே
மூழ்கடிக்கச் செய்துவிடுன்றன…
நம்மை துவளச் செய்துவிடுகின்றன…
நம்மை கோழையாக்கிவிடுகின்றன…

இன்னும் அதே வலிகள் தான்
நம்மை முன்னோக்கி
நகர்ந்திடச் செய்கின்றன…
நம்மை மீண்டெழ வைக்கின்றன…
நம்மை நமக்கே
புரிந்துகொள்ள வைக்கின்றன…
நம்மை எட்டி நடை போட வைக்கின்றன…
நம்மை சாதித்திட வேண்டுமென்ற
வைராக்கியத்தை விதைக்கின்றன…

வாழ்க்கை தரும் வலிகளை சிறுது நேரம் அழுது கழித்துவிட்டு அடுத்த எட்டுக்களை எடுத்து நகர்ந்தால் பின்நாளில் அழுது கழித்த நேரம் கூட வீணாய்த் தான் தோன்றும்...

வா

மேலும்

கஷ்டப்பட்டு கட்டிய
என் சிறு கூடு
காற்றடித்து
கீழே சிதைகையிலே
கவலை கொண்டு
சிறகொடிந்து
விடுவதில்லை நான்...

தேடியலைந்து
குச்சிகள் பொறுக்கியெடுத்து
புதிய கிளையினிலே
புதிய கூட்டினையே
புதிதாய் கட்டியே
குடி புகுவேன் நான்...

சிறு பறவை நானே
சிறகொடிந்து
சிதறிப் போகாமல்
புதிதாய் துவங்குகையில்
உனக்கெதுக்கு தளரல்கள்?
துவளாது துணிந்தே செல்...

இவள்
எண்ணங்களின் எழுத்தழகி
அறூபா அஹ்லா

மேலும்

துன்பத்திலே துயிலும் தோழா/
இன்பம் வரும் தளராதே/
கரு மேகமும்
வென் மேகமாகிறதே/
இருள் மறைந்து
விடியலும் பிறக்கிறதே/
விழி மூடினாலே
வழி மறைக்கிறதே இருட்டு/
விழி திறந்து பார்
வழி பிறக்குமே
விரைவிலே/

இருள் மறைகிறதே படிப்படியாய்
ஒளி வந்து படுகையிலே/
உன் இருள் நீங்கிடவே
உழைத்திடு அயராமலே/
விடியும் விடியலும்
நமக்கானதாய் மாறிடுமே/

விடியல் வர சுழல்கிறதே பூமி/
உன் விடியல் வர
தயங்கி நிற்காதே நீ/

விடியும் பொழுதோ
நமக்கானதாய் மாறிட
நாளும் நீ உழைத்திட வேண்டுமே/

சிறு சிறு சேமிப்போ
பெரும் பயன் தருமே/
உன் சிறு சிறு முயற்சிகளோ
விடியும் பொழுதை
உறக்கானதாய் மாற்றிடுமே/

மேலும்