அன்றொரு இரயில்
பயணத்தில்
அவளைச் சந்தித்தேன்.....

யாரென்று சொல்லவா?

இறைவன் படைப்பின்
எதிர்பாரா பிழை
என்று சொல்லவா....

எழுதும் வார்த்தையின்
இலக்கணப் பிழை
என்று கொள்ளவா....

நிலவின் ஒளி தேடலில்
ஓர்
அமாவாசை என்று
நினைக்கவா.....

'அவள் 'என்று
சொல்லவா....
'அவன் 'என்று
சொல்லவா....

எப்படிச் சொல்வதென்றே
ஆயிரம்
எண்ணங்கள்.....

திருநங்கை என்றே
பெயரிட்டோம்....
'திரு'வும் 'திருமதியும்'
இரண்டுமே இல்லாது
போனது. !....

மதிப்பு கிடைக்கவில்லை
அவர்களுக்கு
மரியாதை இல்லாத
இவ்வுலகிலே.......!

பட்டிமன்றங்களில் பேசலாம்
பலர்கைத்தட்டலும் பெறலாம்
அவர்களைப்

மேலும்

உழைக்க மறுத்த
நம் உடல்களுக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?

உடற்பயிற்சி மறுத்து
ஊனமான நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?

விரல் நுனியில் கணினியோடு
வாழ்க்கையான நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?

குளு குளு அறையிலே
கொஞ்சிடும் நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?

நடப்பதற்கு காலிருந்தும்
நம்பிக்கையே வாகனமாகிப்போன
நமக்கு
எப்படித் தெரியும்

மேலும்

அன்பின் வலிமை. ......


நட்பென்னும் நடைபாதையை
நான் கடந்த போது..
நந்தவனப் பூங்காற்றாய்
என்னைத் தழுவியது உன் நேசமடி!


தோல்விதனை நான் சுமந்த
வேளையில்
மனம் துவண்டிடாமல்....
தோள்மீது எனை சாய்த்து
சுமைதாங்கியாய் ஆனவளும்
நீதானடி!


கண்ணீர் கரைபுரண்டிடும் நேரமதில்
காரணங்கள் கேட்டிடாமல்....
எனக்காய் வருந்தி
காத்து கரைசேர்த்தவளும் நீ தானடி!


ஆங்காங்கே சிதறிக் கிடந்த என்
சிந்தனைகளை ஒன்றாக்கினாய்....
வீணாகிப் போன என் திறமைகளை
எனக்கே உணர்த்தினாய்....
ஒற்றை மழைத்துளியில்
ஓராயிரம் வர்ணனைகள்
கற்றிட செய்தா

மேலும்

எழுதுகோல்.....

எழுது எழுது என என்
விரல்களுக்கு வேகம் கொடுத்து
எதை எழுத எதை விட என என்
மூளைக்கு வேலை கொடுத்து
உள்ளத்தில் உதித்திடும்
உணர்ச்சிப் பூக்களை
ஒன்றிரண்டாய் கோர்க்கச் செய்தாய்

கற்பனை பூ
கண்ணீர் பூ
காதல் பூ
காவிய பூ

ஒவ்வொரு ரகமாய்
என்முன்னே
மலர வைத்தாய்.....

அழுகையோ
ரசனையோ
கோபமோ
வெறுப்போ
விருப்போ

எனக்குள் வேகம் தந்து
என் கிறுக்கல்களின்
முதல் ரசிகன் ஆனாய்..
நானுனக்கு சொல்கிறேன்
நன்றிகள் ஆயிரம்.....

மேலும்