iravai nesikkum pookal

[ mun kurippu : oru naal vayili ilanthOr maru vaazvu maiyathirku சென்றிருந்தேன். angu பிறவியிலேயே parvai இழந்திருந்தாலும் avargal nambikkai izhakkaamal இருந்ததைக் kandu அதிசயித்தேன். avarkalin ovvoru அசைவுகளும் சொற்களுமே thannambikkai மொழிகளாய் intha கவிதையில்...]

iraivan varaintha oviyathil
முற்றுப்பெறாத oviyap pizhai naangal - aanaal
sooriyanukke சவால்விட்டவர்கள்
neeye vanthal kooda
engal kankaluku ஒளி kotukka முடியாதென்று...

இருளைக் kandu bayanthu oodum
SATHARANA manitharkalaai
engalai எண்ணிவிடாதீர்கள்
naangal
இரவையே nesikkum
manitha vinmeengal

kannadiyil mukam paarthu
thangal alagai rasikkum
manithaர்களுக்குத்தான் tharperumai atigam - aanaal
engal alagaiயே pirar சொல்லித்தான்
therinthu kolgirom
athanaal
தர்பெருமையைத் tholaiththuvitta
தனித்துவ thiyaagigal naangal...

naangal nadanthu sella
ஒளிச்சுவடுகள் thevaiyillai - yenenil
எங்களுடைய பாதச்சுவடுகளும் ஒளிச்சுவடுகள்தான்...

enkalukku
இரவிற்கும் பகலிற்கும்
viththiyaasam theriyaadhu - yenenil
naangal
இருளையே suvaasitthu uyirvaazhum
iraivanin kuzhanthaigal...

engal kaadhal kooda punithaமானதுதான் - yenenil
oruவர்க்கொருவர் paarthuக் kollaamaleye
நேசிக்கின்றோமே....

ஆணவக்கரர்களே
அலட்சியப் படுத்தாதீர் engalai...
naangal
அநீதிகள் niraintha
இவ்வுலகைப் paarkka vendamendru
aandavan வரமளித்த
athisayap பிறவிகள்...!

enkalukkuம் ungalukkum
viththiyaasam enbathu ithuthaan
ungaluku
veliye velicham ulle eruttu
enkalukku
veliye eruttu ulle velicham

ulaga athisayangalai
engalaal paarthu rasikka mutiyaathu - yenenil
naangaley or அதிசயம்தானே...

kanavugalum கற்பனைகளுமே
enkalukku pozhuthaupokku
manithaர்களின் mugankal kooda
pesum ஆவிகள்தானே enkalukku...

mazhaiyae yengalin
punitha நீராட்டு
கண்ணாமூச்சியே
yengalin thesiya vilaiyaattu...

ondru mattum
adaiththuch solvom
manithaர்களில் uyarnthavarkal
naangal enru - yenenil
yengalin parvaiயில் mattumae
'ஒன்றே குலம் oruவனே thevan ' !