"சரிம்மா... " என்ற நான் அவருக்கு என்ன பிரச்சனை என்று கூட கேட்க மனசு இல்லை...

அண்ணன்கள் நம் கூட பிறந்த உறவுகள்...

அவருக்கு மனைவி, பிள்ளைகள் வந்ததெல்லாம் இடையில் வந்த உறவுகள்...

பிறக்கும்போதே வந்த உறவுகள் பெரிதா? இல்லை இடையில் வந்த உறவுகள் பெரிதா? என்றால் என்னவென்று சொல்வது....

அண்ணனுக்கோ வயது 75 ஆகும்...

எனக்கு வயதோ 64 ஆகும் அவன் கெட்டவன் என்றால் அன்றே "நானே வருவேன்" படம்போல என்னை கொன்றிருக்கலாம்.... ஆனால் அவர் அதை செய்யவில்லை... தனக்கு என்று மனைவி பிள்ளைகள் வந்தபோதுதான் சுயநலமாக மாறிவிட்டார்...

நானும் அண்ணனாக பிறந்திருந்தால் இப்படித்தான் மாறி இருப்பேனோ?

மறுபடியும் போன் ஒலித்தது...

தங்கைதான் பேசினால்....

"பெரிய அண்ணன்னிடம் பேசினேன்... அண்ணன் அழுவுறங்க... 

"நான் பிழைக்க மாட்டேன் போல் தெரியுது... என்னால் நடக்க கூட முடியல... இல்லேன்னா நடந்து போய் கடலில் விழுந்து செத்துடுவேன்" என்று அழுகிறாங்க என்றாள்.

"ஏம்மா..அவர் மூத்த மகன் அயர்லாந்தில் மாசம் 7 லட்சம் சம்பாதிக்கிறான். இளைய மகன் சென்னையில் மாசம் 60 ஆயிரம் சம்பாதிக்கிறான். வங்கியில் வேலை செய்யும் மகள் மாசம் 50 ஆயிரம் சம்பாதிக்கிறாள். நல்ல ஆஸ்பிட்டலில் போய் சேர்க்க வேண்டியதுதானே" என்றேன்.

அண்ணே... சாகப்போறவருக்கே ஏன் செலவு பண்ணனும்னு கேட்கிறங்களாம்..."

"சரி என்னால் முடிந்த உதவியை செய்கிறேன் தங்கா" என்று போனை கட் செய்தேன்.

என் அண்ணன் எனக்கு எந்த கெடுதியும் செய்யவில்லை...

என்று எங்கள் வீட்டுக்கு ஒரு பணக்கார *மிராசு) வீட்டு பெண் (அண்ணி) மருமகளாக வந்தாரோ...

அடுத்த ஒரு வருடத்தில் நானும் என் தங்கையும்  தாய் தந்தை இல்லாத அனாதைகள் ஆகிவிட்டோம். அண்ணனும் அண்ணியாரும் சுயநலமுடன் தங்கள் தங்கள் பிள்ளைகள் முன்னேற்றத்தை மட்டுமே பார்த்தார்கள். 

ஆனாலும்....

எங்கள் தாய் தந்தையர்கள் செய்த புண்ணியத்தால் எனக்கும் என் தங்கைக்கும்  தானாகவே நல்ல வாழ்வு கிடைத்தது...

இன்று என் உடன் பிறப்பு மரண படுக்கையில்...

என்னால் தூங்க முடியவில்லை.

வங்கி கணக்கில் உள்ள இருப்பை பார்த்தேன்....

"அண்ணே... எப்படி இருக்கே?"

"யாரு.. யாரு பேசுறது...? கேட்கல"

"அண்ணே தம்பி பேசுறேன்... உடம்ப பார்த்துக்க...என்னால் முடிஞ்ச 10 ஆயிரம் ரூபாய் அனுப்பி இருக்கேன். உடம்ப பார்த்துக்க"

  தலைப்பு:

 2025- ன் மறக்க முடியாத வரலாறு

 அல்லது 👉👉👉....

      🌿🌎 2025-ல் பூமி பந்தானது 🌍🌿










   நமது அழகான பூமிப்பந்தியில் 2019 ஆம் ஆண்டில் சீனாவில் வுஹான் நகரில் நடந்தது இந்த நிகழ்வு. சரியாக சொன்னால், மார்ச் 17  அதிகாலையில் வானம் தெளிவாக இருந்து. ஆங்காங்கே நட்சத்திரங்கள் அழகாக தெரிந்தது. அன்று நிலாவின் அழகே  தனிதான். அப்போது மணி
03:35 இருக்கும். வானத்திலிருந்து  ஒரு எரிக்கல், வுஹான் நகரின் ஒரு அழகான  குளத்தில் வந்து விழுந்தது...
அந்த விண் கல்லில் இருந்து, ஒருவகையான வைரஸ் தொற்று அந்த குளத்தில் கலந்து பரவியது. அந்தக் குளத்தில் வாழ்ந்த  மீன்களுக்கு அந்த வைரஸ் தொற்று பரவியது.
வுஹான் நகரில் உள்ள மக்கள் , அந்த மீன்களை வாங்கி   சாப்பிட்டார்கள்...
மற்றும் அருகில் இருந்த சில நகரங்களுக்கும் சென்றது. அந்த மீன்கள் மூலம் இந்த மீன்களை சாப்பிட்ட மக்களுக்கு ஒரு வகையான நோய்த்தொற்று தோற்ற ஆரம்பித்து விட்டது.

மெதுவாக இல்லை. மிக வேகமாக   பரவத் தொடங்கியது. நோய் தொற்று தொடங்க ஆரம்பித்த காலகட்டத்தில் யாரும் இதன் மேல் கவனத்தை கொண்டு வரவில்லை.
அன்று மக்கள் அலட்சியமாக இருந்து விட்டனர். காலப்போக்கில் அது பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. இந்த புதிய வகை வைரஸ் தொற்றை கண்டுபிடித்தார்கள் மருத்துவர்கள்.
காலப்போக்கில் உலகம் முழுவதும் வேகமாக பரவி விட்டது மிக வேகமாக பரவி விட்டது... அதுதான் கொரோனா வைரஸ் தொற்று ....


இந்தக் கொரோனா வைரசால், இதுவரை உலகம் முழுவதும் 6,379,368+ பேருக்கு மேல் உயிரிழந்துள்ளனர்.
இந்த கொரோனா வைரஸ்  உலக நாடுகளில் பெரும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. கொத்துக்கொத்தாக மக்கள்  இறந்துவிட்டார்கள்.
இந்தக் கொரோனா வைரஸ்சுக்கு தகுந்த மருந்துகள் இன்றும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை, மருத்துவர்கள் மூலமாக இதற்கான ஆராய்ச்சி இன்றும்  தீவிரமாக நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது.


உலக நாடுகளில் உள்ள பிரதமர்கள் ஒன்று சேர்ந்து பல தடைகளை கொண்டு வந்தார்கள். மக்களை பாதுகாக்க நடவடிக்கைகளை கொண்டு வந்தார்கள்.
2020 முதல் 2022 வரை மக்கள் வீட்டுக்குள்ளேயே முடங்கி கிடந்தனர்.
ஒரு சிறை கைதி போல.... 2022 ஆம் ஆண்டு உலக நாடுகளில் கொரோனா தொற்று பரவல் குறைந்து அதன் இடமிருந்து விடுதலை பெற்றதாக நினைத்து, சிறைச்சாலையில் இருந்து விடுதலை பெற்றதாக நினைத்து மீண்டும் சுதந்திரமாக மனிதர்கள் உலாவினர்...
இந்த சுதந்திரமான மகிழ்ச்சி ரொம்ப நாட்கள் நீடிக்க வில்லை.
2022 ஆம் ஆண்டு, போர் நடந்தது அதை நான் மூன்றாம் உலகப் போர் என்று குறிப்பிடவில்லை. ரஷ்யாவும் - உக்ரைனுக்கும் போர் நடந்தது.
ரஷ்யா , உக்ரைன் மீது போர் எடுத்தது...
உக்ரைன் நாடு மிகவும் பாதிக்கப்பட்டது. அங்குள்ள மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக இறந்து கிடத்தார்கள்... அந்த நாடு மிகப்பெரிய சுடுகாடாக மாறிவிட்டது... இந்த போரால் உலக நாடுகளில் கவனம் இந்த போர் மீது  சென்று விட்டது.

மீண்டும் கொரோனா வைரஸ் தொற்று மிகவும் பொறுமையாக அல்ல வேகமாக பரவி விட்டது.
பல கோடி மக்கள் கொத்து கொத்தாக மரணித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
ஒரு பக்கம் போர்கள் மூலமாக பல வீரர்கள் கூட்டம் கூட்டமாக இறந்தார்கள்... மற்றொரு ஒரு பக்கம். இந்த மிக ஆபத்தான  கொடூரமான வைரஸ் தொற்றால் நிமிடத்திற்கு நிமிடம் நொடிக்கு நொடி... மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக மரணித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்... இந்த சரித்திரத்தை யாராலும் தடுக்க முடியவில்லை. மாற்ற முடியவில்லை. இரண்டு மூன்று மாதங்களில் மனித இனம்  வேரோடு  அழிந்துவிட்டது.
ஆங்காங்கே மனித இறந்த உடல்கள், எலும்பு கூடுகளாக காட்சி அளித்தது.
மனிதர்களின் உடலின் அழுகிய அந்த மனம் இந்த வையகம் முழுவதும் பரவியது... இந்த பூமியில் மனிதனின் செயல்பாடு அதிகம்.
மனிதர்களின் செயல்பாடு முற்றிலும்  அழிந்துவிட்டது, இப்போது மனிதர்களின் நடமாட்டம் இல்லை மிகப்பெரிய அமைதி நமது பூமிகள் நிலவியது. சில மாதங்களாக இருந்து வந்த வெடிகள் வெடித்த  மிகப்பெரிய சத்தங்களும் மனிதர்கள் உயிரிழக்கின்ற அந்தக் கூகுரலும்  இன்று இல்லை. எங்கு பார்த்தாலும் பச்சையம் தோன்றி விட்டது.
கிராமங்கள் , நகரங்கள் எங்கு பார்த்தாலும் செடி கொடிகள் மரங்கள் என்ன வளர்ந்து கொண்டிருந்தது. பாலைவனங்கள் கூட  இன்று பசுமையான காடுகளாக மாறிவிட்டது.
பூமி பந்து  முழுவதும் பச்சையும் அடர்ந்த நீளமாக காட்சியளித்தது.
பூமியில் ஆக்சிஜனின் அளவு மூன்று மடங்கு உயர்ந்து விட்டது.
பூமியில் உள்ள மற்ற உயிர்கள் பரிமாண வளர்ச்சி அடைந்துவிட்டது.

சிறிய சிறிய பூச்சிகள்,  புழுக்கள் ஒரு கோழி அளவுக்கு அதன் உடல்கள் பெரியதாக மாறிவிட்டது. விலங்குகளும் உயிரினங்களும் உருவத்தில் பெரிதாக மாறிவிட்டது.
2025 ஆம் ஆண்டு நிலவரப்படி...

ஆனால் செவ்வாய் கிரகத்தில் வாழ்ந்த சில மனிதர்கள் கூட்டம் இருந்தது.
நமது பூமியின் மாற்றங்களை அவர்கள் கண்காணித்துக் கொண்டே தான் இருந்தார்கள்...
2023 ஆம் ஆண்டு வரை....
ஆனால் இப்போது பூமியின் மாற்றத்தை பார்த்து  அதிர்ச்சி அடைந்த பின்னர் அவர்கள். பூமியை சென்றடைந்தார்கள்...
எங்கு பார்த்தாலும் காடுகள் அல்லவா?
அடர்ந்த காடு இல்லையா? பூமி சென்றடைந்தார்கள். பெரிய பெரிய நகரங்களும் கிராமங்களும் மிகப்பெரிய  காடுகளில் முற்றிலும் மூழ்கி விட்டது... இன்னும் விலங்குகளும் மிகப்பெரிய பரிணாம வளர்ச்சியில் மாறிவிட்டது , என்பதையும், உருவத்தில் பெரியதாக மாறிவிட்டது என்பதையும், விலங்குகள் மனிதரைப் போல் பேசிக்கொள்வதையும், ஒரு சில விலங்குகள் முட்டை  இடுவதையும்,
ஒரு சில விலங்குகளுக்கு இறக்கைகள் இருப்பதையும்,
செவ்வாய் கிரகணத்தில் வாழ்ந்த மனிதர்கள், இதைப் பார்த்து மிகப்பெரிய அதிர்ச்சி அடைந்து விட்டார்கள்.... பூமியில் கால்களை பதித்தார்கள் ஆனால் அவர்கள் கால் பதித்த அடித்த நொடியே பரிமாண வளர்ச்சி அடைந்த பூச்சிகள் அவர்களை இறையாக்கிவிட்டது... சிலரை... சில பேரை பறவைகள் புழுக்கள் மாதிரி இருக்கின்ற மனிதர்களை கொத்தி முழுங்கியது.

ஆக நமது பூமி பந்தில் மனித என்ற உயிரே அழிந்துவிட்டது 2025 ஆம் ஆண்டு...

இந்த மிகப்பெரிய மாற்றத்தில்,
விலங்குகளுக்கும் மற்ற உயிரினங்களுக்கும் மிகப்பெரிய பரிணாம வளர்ச்சி அடைந்தது...
விலங்குகள் மனிதர்கள் போல் பேச தொடங்கியது. ஒரு சில விலங்குகளுக்கு இறக்கைகள் முளைத்தது. ஒரு சில புதிய உயிரினங்களும் நமது பூமியில் தோன்றியது. ஒரு சில விலங்குகள் முட்டையிடுவது
இதையெல்லாம் மீண்டும் ஒருமுறை நினைவு கூறுகிறேன். மனிதன் இல்லாத இந்த பூமி நன்றாக இருக்குமா?!  என்ற கேள்வியை நான் முன் வைக்கிறேன்?! காலப்போக்கில் விலங்குகளும் உயிரினங்களும் , வாழ்க்கை போராட்டங்கள் அதிகமாக இருந்தது... ஒரு சில உயிரினங்கள் முற்றிலும் அழியும் நிலைமைக்கு வந்து விட்டது...

மிக முக்கியமான விஷயம் என்னவென்றால், நமது பூமி சூரியன் இருக்கும் நடு பகுதிக்கும் சூரியன் சூரிய குடும்பத்தில் மூன்றாவது இடத்தில் சுற்றிய பூமி இருக்கும் இடத்தில் இப்போது சூரியன் உள்ளது. இப்போது பூமியை அதாவது நமது பூமியை சூரியன் உட்பட அனைத்து கோள்களும் நீள் வட்ட  பாதையில் சுற்றி வலம் வருகிறது .... நமது பூமியின் துணைக்கோளான சந்திரன் (நிலா) பூமி சூரியன் விட மாற்றம் காரணமாக நிலா அழிந்துவிட்டது. பல கோடி சிறு  கோளா  மாறியது. சனிக்கோள் வட்டங்கள் மாதிரி ஆகிவிட்டது நமது பூமி... மனிதர்களின் அழிவு இந்த காலநிலை மாற்றமும் ஒரு காரணம்.
இதுதான் 2025 ஆம் ஆண்டு பூமி பந்தானது.....

                       🚩🚩முற்றும்🚩🚩                            🙏🙏🙏🙏🙏

      அப்போது தான் பாத்திகளிலிருந்து பறித்து வந்திருந்த கீரைக்கட்டுகளில் கண்ணுக்கு தட்டுப்பட்ட கோரை அருகம்புல் நீக்கி...அன்னக்கூடை நீரில் முக்கி...வேரில் படிந்திருந்த மண் போக அலசிக்கொண்டிருந்த செல்லதுரையை துணுக்குற செய்தது அந்த கூக்குரல்.

       என்னமோ...ஏதோ என கை,கால் முகம் அலம்பி இடுப்புத்துண்டை அவிழ்த்து உதறி...முகம் துடைத்தபடியே வேலிப்படலை திறந்து திடலுக்கு வந்தார்.

     நெற்றிமேட்டில் கைப்பந்தல் அமைத்து மாலைச்சூரியனின் மஞ்சள் ஔித்தீண்டலிலிருந்து கண்களை காத்து ஊருக்கு மேற்கில் செல்லும் தேசிய நெடுஞ்சாலையை  நோட்டமிட்டபடியே ...ஒற்றைத்தடத்தில் நடந்தார்.

    அவரது மங்கிய கண்களுக்கு 'மழைத்தூறலுக்கு முன் தங்களது முட்டைகளை சுமந்துகொண்டு இடம்பெயர அலைபாயும் எறும்புக்கூட்டம்'போன்ற நிழல் சித்திரம் புலப்பட்டது.

      "உம்...வழவழன்னு ரோட்டை போட்டுட்டாங்க...வழிநெடுக சாராய கடைகளையும் திறந்துட்டாங்க...மாடு மேய்க்கிறவன் கூட மாமியார் வீட்டு காசுல பைக் வாங்கிகிட்டு கண்மண் தெரியாம குடிச்சிட்டு ரேஸ் விடறானுவோ...சிவனேன்னு வீதியோட போறவனை மோதி சாய்த்து...அவன் குடும்பத்தையும் நிற்கதியா நிறுத்திடறானுவோ .."முனுமுனுத்தபடியே நடந்தார்.

     கூட்டத்தை நெருங்க..நெருங்க நெஞ்சுப்பதட்டம் குறைந்தது...நல்ல வேளை அவர் நினைத்தது போல 'இரத்தம் கொப்பளிக்கும் விபத்து இல்லை....ஆனால் இரத்தம் கொந்தளிக்கும் கூக்குரல் எழுப்பி ஆக்ரோஷமாக ஆர்ப்பனித்துக்கொண்டிருந்தார்கள் மக்கள்.

   கலர்கலராக பிளாஸ்டிக் குடங்களை சாலையில் பரப்பி ...வாக்குவாதத்தில் ஈடுபட்டிருந்த ..ஐம்பது,அறுபது பேர் கொண்ட கூட்டத்தை ஒற்றை ஆளாய் சமாளித்து கதையளந்து கொண்டிருந்தான் கரைவேட்டிக்கைத்தடி ஒருவன்.

                             (பகுதி-2)[தொடரும்...

கோவத்தின் எல்லை..!

வேலை.. வேலை.. அலுவலகத்தில் மேனஜர் திட்டு., அதே வேகத்தில் நண்பர்களுடன் சண்டை.,

இந்த குழப்பத்தில் ஏ.டி.எம் பின் நம்பர் மறந்து மூன்று முறை தப்பா போட்டு ஏ.டி.எம் 'பிளாக்' என்று வர.,

வண்டியும் ஏதோ கோளாரால் இடையில் நிற்க எடுத்து எடுத்துப் பார்த்தும் மிதித்துப் பார்த்தும் கால் வலிதான் மிச்சம்.,

பேருந்தைப் பிடித்து பயணப்பட பக்கத்தில் குடிகாரனின் தள்ளுமுள்ளு வாந்தி குமட்டிக் கொண்டு வர.,

எப்படியோ வீடு வந்து சேர..

வந்தும் வராததுமாய் மனைவி "என் வீட்ல இருந்து அம்மா பேசுனாங்க கடன் பணத்தை கேட்டாங்க எப்ப தருவீங்க.?"..

அடங்காத கோவம் எகிறி பேச முற்பட.,

     "அப்பா.." என்றவாறு ஒரு சின்ன புன்னகை பூத்து "இங்க உட்காரு'பா" என்று ஜன்னல் பக்கத்தில் அமர வைத்து ஜன்னலை திறந்து விட...

சில்லென்று தென்றல் வர மடிமீது அமர்ந்தாள் குட்டி தேவதை..

அப்பா சட்டை பட்டனை கழற்றிக் கொண்டே "செம்மையா காத்து வருதுலப்பா.." என்றவள் முகத்தைப் பார்த்தான்..!

            முடிவு உங்கள் கையில்...

"பழைய பானை"

          அது நிலவொளியில் நிழல் தேடும் மனிதர்கள் பயணிக்கும் சென்னை நகரம். காலையில் பயணிப்பவர்களைவிட இரவுகளில் பறப்பவர்கள் அதிகம். அன்றும் விடியலை நோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்தது மனிதனோடு சேர்ந்து கடிகாரமும். சீனி கிடைத்த எறும்புகள் கண் சிலிர்க்க ஓடுவது போலவும் அதையும் தோற்கடிக்க தயாரானது ஒரு இனம்.

     வந்தாரை வாழவைக்கும் சென்னை தன்னையும் வாழ வைக்கும் என்ற நம்பிக்கையோடு எல்லையை தொட்டான் கந்தன். லாரியில் ஏற்றி வந்த பானைகளை பந்துபோல வாங்கி அடிக்கி வைத்துக்கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு உதவியாய் அவன் மனைவி அடுக்குகளை சரிபடுத்திக்கொண்டிருந்தாள், அருகில் தற்காலிக தூழியில் துவண்டு படுத்துக்கொண்டிருந்தது குழந்தை.

லாரிக்கு வாடகை போக மீதியிருந்த பணத்தை துண்டில் சுருட்டி கட்டிக்கொண்டு வியாபாரத்திற்கு தயாரானான். சூரியன் தாகம் எடுத்து குட்டைகளை குடிக்க தொடங்கியிருந்தது. கூட்டம் கூட தொடங்கியது அவன் கடைக்கு அருகே நிழலை பருக. அவ்வப்போது ஒன்றிரண்டு பேர் வந்து அவனை கடம் வாசிக்க செய்தார்கள்,ஆனால் கச்சேரி முடிவதற்குள் கிளம்பிவிடுவார்கள்.

      தினமும் கச்சேரி நடந்தது ஒன்றிரண்டு பார்வையாளர்களுக்காய். இடுப்பில் கட்டியிருந்த துண்டு கழுத்திற்கு வந்தது. பானைகள் படுத்திருந்தாலும் உண்டியல்கள் உருண்டதால் ஆமையாய் ஊர்ந்தது அவன் நாட்காட்டி.

சிறிது காலத்தில் உருண்டேடிய உண்டியலும் ஊமையாக. வித்துவானோ வேர் பிடித்த கால்களோடு விறகாய் நின்றான். எத்தனை பானைகள் இருந்தாலும் ஆக்கி தின்ன அரிசிக்கு அலயவேண்டி இருந்தது. அட்டையில்லா ஆட்களோடு அஞ்சு ரூபா அதிகம் அழுது கஞ்சன் போல ஆற்றிக்கொண்டான் அளவில்லா பசியை.

மலையாய் அடிக்கியவை எல்லாம் குன்றாய் குறையாமல், கூட்டமாய் குவிந்து கிடந்தது. நிழல் தேடி வந்தவர்கள் எல்லாம் கந்தனை நிற்க வைத்துவிட்டு போனார்கள். காலமும் ஓடியது கல்லறை தேடி. நேராய் நின்றவன், நிழலாய் படுத்துவிட்டான்.

படுத்திருந்தவன் சட்டென்று எழுந்து நின்றான். என்ன நினைத்தான் என்று தெரியவில்லை, அனைத்தையும் அனாதையாய் விட்டுவிட்டு  தன்னத்தனியாக நகர்ந்தான். மாநகரம் அவனை மண்டியிட வைத்திருந்தது. காலையில் நகர்ந்தவன் மாலையில் மறைந்து போயிருந்தான் கந்தன். தன் பணியைமுடித்து பதுங்குவதற்க்காக பாய்ந்துக் கொண்டிருந்தது சூரியன்.

 மந்தமான அந்திமாலை ஒளியில், தூரத்தில் மலையே நகர்ந்து வருவதுபோல இருந்தது கந்தன் மனைவிக்கு. அவனோ கழுதையாய் பொதியோடு வந்துக்கொண்டிருந்தான். பானைக்குவியலின் ஓரமாய் பத்திரமாய் படுக்கவைத்தான் பொதிமூட்டையை, படுத்திருந்த குழந்தை பரவசமாய் எழுந்து வந்து மூட்டையை பிரித்துபார்த்தது. வகைவகையாய், பல்வேறு அளவுகளில், அழகழகாக சிதறி வெளியேறியது " பிளாஸ்டிக் பாட்டில்கள்"...

    சிதைக்காமல் சில் சில்லாய் சிதறிப்போகின பழைய பானைகள்......