கல்லூரி வாழ்க்கை அவலங்கள்!
தாய் போற்ற தான் உயர
தரணியெங்கும் புகழ் பரவ
கல்வியே தாரகமந்திரமென்று
கல்லூரி வாசலில் நுழைந்தேன்
கல்வியில் மாக்கோலம் கொள்ள
தன்நிகர் இல்லாப் புகழுக்குப்
பள்ளிக்குப் போனோம்
துப்பாக்கிச் சத்தம் -கேட்டதடா
செல்வந்து விழுந்ததடா
பாதி வழியினிலே
குத்துயிராய் குலையுயிராய்
அங்க அவயங்கள் சிதற
வெள்ளை நிறச் சிறகினிலே
இரத்தக் கறை படிந்ததடா!
மின்சாரம் இல்லையடா
மீண்டும் எழுந்து படிப்பதற்கு
மெழுகு வர்த்திதான் - எங்கள்
வாழ்க்கையின் உற்ற தோழனடா
மெழுகுவர்த்தி கண்ணீரை விட்டு
ஒளிக்கீற்றை பிரகாசிக்கும்
உருகும் கண்ணீர்த் துளிகளை
ஒன்றாகச் சேர்த்து மீண்டும்
ஒரு மெழுகுவர்த்தி செய்திடுவோம்
பள்ளிக்கு வருவது என்றால்
நான்கு மைல் தூரம்
குறு மணல் வீதியில்
கால் பாதங்கள் வலிக்க
உப்பள வியர்வை சிந்த
கால்களை குறுமணல் பதம்பார்க்க
கல்லூரி சேர்ந்தவுடன் - சற்று
ஒரு தடவை உள்ளம் காலைப் பார்த்தால்
இரத்தம் சொட்டு சொட்டாக கசிந்து வரும்...!
அனைத்துத் தடைகளையும்
கடக்க முடியாமல்
மடிந்த உறவுகள்தான் எத்தனை?
அனைத்துத் தடைகளையும் தாண்டி
கல்வியைப் பயின்ற மாணவன்
வரிசையில் நானும்
ஒருவனாய் இருக்கிறேன்
கல்லூரி வாழ்க்கையில்
அப்போதும்
அவலங்களைச் சுமந்தோம்
இப்போதும்
எம் பிஞ்சு உள்ளங்கள் சுமக்குது...!
-நன்றி-
-அன்புடன்-
-ரூபன்-
