என் தேசம்

ஆசையாய் இருக்கிறது நாராயணா!.........
ஆசைக்கண்டம் என அழைத்திட்டேன்
ஆஸ்திரேலியா...ஆகா ஸ்வீஸ் என
அத்தனையும் பொடியாய் போனது...
சொந்தமண்ணின் மகத்துவம்
சொன்னது என் தொலைதூரம்
ஒவ்வொரு இடங்களாய் ரசித்திட்டேன்
ஒட்டுமொத்தமாய் கதறுகிறேன்

ஒடிப்போக வேண்டும்
ஓடைக்கரையோரம்
பாடித்திரியவேண்டும்
பச்சைவயலோரம்....
மாடுகத்தும் மனசு சுத்தும்
சுற்றுவெளியெல்லாம்
சுதந்திரமாய் திரியும்
பட்டாம்பூச்சியும்
படபடக்கவைக்கும்....
மலைமீது ஏறிக்கொண்டு
மனம் மேலே நோக்கும்...
ஆகாயமே தொடவரவா
துரத்திஓடவா என..

சேற்றுநடை நடந்து
நாற்றுவயல் நட்டு
பூத்தபூக்களையும்
பறித்த கனிகளையும்
பங்கிடும் பட்டாளங்கள்தான்
கட்டவிழ்ந்து காட்டாறாய்
கொட்டும் அருவிதனில்
சிட்டுக்குருவிகளாய்
சிலிர்த்திட்டு நனைந்தவர்களில்
நானும் ஒருத்தி....

பாசம், நட்பு என
படைகள் பல இருந்தும்
மணவாளன் கரம்பிடித்து
மண்விட்டு சென்றிட்டேன்
மனிதனும் இயந்திரமாய்
மாறிய அயல்தேசம்
மழைநீர் கூட
மண் தேடும் இங்கே.......
பார்க்கும் இடமெல்லாம்
கட்டிடங்கள்...
கண்ணாடிமாளிகைகள்

மனதில் ஒட்டாமல்
மௌனமாய் என் வாழ்க்கை
இயற்கை என்பதும்
இயல்பாய் என்பதும்
இல்லையே........இங்கு.
பின் ஏன் இனி நான்?
ஆனாலும் என்கடமை
வாழ்வின் சில நிலமை.
என்றாலும் என்மனம்
தேடுவது என்மண்!

ஏற்கனவே சொல்லிவிட்டேன்
என்னவரிடம்....
அன்பே.....
நான் இறந்தாலும்
இங்கு என்னை புதைக்காதே.....
எரித்தாலும் எனை
என் தேசத்திலே.......என.