வருந்திடும் மனங்களில் தோன்றிடும்
வீதியோரத்தில் விழுதுகள் இரண்டு
நாதியற்று நண்பகல் பொழுதினிலே !
வந்தவழியும் அறிந்திடா மழலைகள்
வாழவழியும் தெரிந்திடா மொட்டுக்கள் !
அவனியில் நிலவிடும் சோகம் இங்கே
ஆதரவு அளித்திட ஆளில்லை அங்கே !
கடப்பவரும் கவலை கொள்ளவில்லை
அன்போடு அணுகுவோர் யாருமில்லை !
பாதையில் இருந்தும் பரிவு பொங்குது
மடியில் படுத்து மழலையும் தூங்குது !
அகவை சிறிதினும் பாசம் பெருகுது
அவர்களை கண்டதும் விழிகள் வழியுது !
கண்டிடும் காட்சியோ புதிதல்ல நமக்கும்
கடந்திடும் எவரும் காண்பர் நிச்சயம் !
வருந்திடும் மனங்களில் தோன்றிடும்
வாடிடும் மலர்களின் நிலையும் மாறிட !
பழனி குமார்
