அறிவே தெய்வம் - -மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியார்
அறிவே தெய்வம்...
ஆயிரந் தெய்வங்களை உண்டென்று தேடி
அலையும் அறிவிலிகள்-பல்
லாயிரம் வேதம் அறிவொன்றே தெய்வமுன்
டாமெனல் கேளீரோ?
மாடனை காடனை வேடனைப் போற்றி
மயங்கும் மதியிலிகாள் -எத
னூடும்நின் றோங்கும் அறிவொன்றே
தெய்வமென்றோதி யறியீரோ ?
சுத்த அறிவே சிவமென்று கூறுஞ்
சுருதிகள் கேளீரோ? -பல
பித்த மதங்களிலே தடுமாறிப்
பெருமை யழிவீரோ..?
வேடம்பல் கோடியோர் உண்மைக் குளவென்று
வேதம் புகன்றிடுமே -ஆங்கோர்
வேடத்தை நீருண்மை என்றுகொள் வீரென்றவ்
வேத மறியாதே.
நாமம்பல் கோடியோர் உண்மைக்குளவென்று
நான்மறை கூறிடுமே-ஆங்கோர்
நாமத்தை நீருண்மை என்றுகொள் வீரென்றந்
நான்மறை கண்டிலதே.
போந்த நிலைகள் பலவும் பராசக்தி
பூணு நிலையாமே -உப
சாந்த நிலையே வேதாந்த நிலையென்று
சான்றவர் கண்டனரே.
கவலைகள் துறந்திங்கு வாழ்வது வீடென்று
காட்டும் மறைகளெல்லாம்- நீவிர்
அவளை நினைந்துமி மெல்லுதல் போலிங்கு
அவங்கள் புரிவீரோ...?
உள்ள தனைத்திலும் முள்ளொளி யாகி
ஒளிர்ந்திடும் ஆன்மாவே-இங்குக்
கொள்ளற் கரிய பிரமமென் றேமறை
கூவுதல் கேளீரோ?
மெல்லப் பல தெய்வம் கூட்டி வளர்த்து
வெறுங் கதைகள் சேர்த்துப் -பல
கள்ள மதங்கள் பரப்புதற் கோர்மறை
காட்டவும் வல்லீரோ?
ஒன்று பிரம முளதுண்மை யஃதுன்
உணர்வெனும் வேதமெல்லாம் -என்றும்
ஒன்று பிரம முளதுண்மை யஃதுன்
உணர்வெனக் கொள்வாயே..
-மகாகவி சுப்ரமணிய பாரதியார்.
