நிஜங்கள்

தளிராய் தெரிந்த காதல்
இன்று சருகு ஆகி போனதேனோ??
கடலென நினைத்திருந்தேன்
வெறும் கானல் ஆகி போனதேனோ??
ஓயாமல் சிணுங்கி நின்ற என் அலைபேசி
ஓரமாய் ஒதுங்கி நிற்கிறது!!
செத்துப் போய் கிடப்பதனை
மீண்டும் மீண்டும் உயிர்ப்பிக்கிறேன்...
அசிரத்தையாய் வந்து விழும்
உன் ஒன்றிரண்டு அழைப்புகளுக்காக ...
கடற்கரை மணல் வீடாய்
அவசரமாய் அழிந்து போன
காதலுக்கு
ஆதாரமாகவேனும் இருக்கட்டுமே...
குறுஞ்செய்திகளாய் குவிந்து கிடக்கும்
சூனியமாகி விட்ட
நம் நிஜங்கள்...