காலை நேரம்
கவிதை ஒன்று மலர்ந்திருக்கும்
காலை நேரம்!
கள்ளமின்றி வெளுத்திருக்கும்
காலை வானம்!
புதுசாகப் பூத்திருக்கும்
மலர்களிலே-
பனித்துளிகள் பூத்திருக்கும்
கொஞ்ச நேரம்!
மெதுவாகத் தழுவிக் கொண்ட
தென்றல் காற்று-
இதமாக உடல் வருடும்
கொஞ்ச நேரம்!
குருவியொன்று பாட்டுப் பாட
வாய்திறந்து-
சிரிப்பை மட்டும் உதிர்த்துசெல்லும்
மெளனமாக!
குயிலொன்று பறந்து சென்று
மரத்தில் நின்று-
பாட்டொன்று சொல்லித்தரும்
இனிமையாக!
அமைதிகள் அறுக்கப்படும்!
அங்கங்கே அரவம் கேட்கும்!
இனிமைகளை அள்ளித்தரும்
காலை நேரம்-
இதமான குளுமை தூவும்
காலை வானம்!
14.08.1994
