பைத்தியமானாலென்ன
இது கவிதையில்லை................!
தரையில் படரும்
கொடியொன்றைப் பறித்து
என் கால்களுக்கு அணிந்து
அதன் பூக்கள் என் காதுகளில்
பாடியது கொலுசொலியாய்
கேட்டது எனக்குமட்டும்!
எருக்கம் பூவெடுத்து
அதன் இதழ்விரித்து
மகரந்த தாளின்
நட்சத்திரத்தை
மூக்குத்தியாக்கிக் கொண்டேன்
காட்டில் படரும்
வள்ளிகளை வளையலாக்கி
வாழைப்பூ கைகளில்
அணிந்து கொண்டேன்!
அழகான பூங்கொடியொன்றை
கழுத்துக்கு மாலையாகச்
சூடிக்கொண்டேன்!
நெற்றிச்சுட்டியும் கம்மலும்
தொங்கட்டமும் அத்தனையும்
பூக்களே!
தலைக்கு ஒரு கிரீடமும்
கைக்கு ஒரு செங்கோலும்
பூக்களாலே அலங்கரித்தேன்!
பாதத்திற்கு மரப்பட்டைச்
செருப்பும்!
ஆட்சிசெய்ய காட்டுச்
செடிகளும் பட்டாம் பூச்சிகளும்
மெல்லிசைப்பாடும் பறவைகளும்
அரிதான சிலவிலங்குகளும்
என் ராஜ்யத்தின் பிரஜைகளாயிருக்க
நான் ஒரு மகாராணியானேன்
எனக்கான உலகத்தில்!
அறியாப் பருவத்தில்
என்னை காட்டுராணியாகவே
பார்த்தனர் என்னுடன் வாழ்வோர்!
வாழ்க்கையின் பாதியைத்
தொலைத்தபின் என் ராஜ்யத்தின்
பிரஜைகளிடம் ஒரு முறை
நலம் விசாரிக்கச் சென்றேன்!
என் வரவையறிந்து
மகிழ்ச்சியில் திளைத்தனர்!
பலவருடப் பிரிதலுக்குப் பின்
என் சஸ்பரிசமுணர்ந்த இயற்கை
என் மேனிதொட்டு மகிழ்ந்தது!
என் வாழ்வின் நிகழ்வுகளை
பரிமாறி மகிழ்ந்தேன்!
என்னைச் சுற்றி வாழ்வோர்
விசித்திரமாய்ப் பார்க்க
எனக்கு விநோதமாகவே இருந்தது!
என் பிஞ்சுப் பாதங்கள்
நடை பயின்ற
மேடுபள்ளங்களில்
ஒருநாள் நடக்க
ஆசைப்பட்டு கொஞ்சிக்குலாவினேன்!
இயற்கையின் மொழியறியாதோர்
என் செயல்களைப் பார்த்து
உனக்கென்ன பைத்தியமா?
எனக் கேட்கும் பொழுது
பைத்தியமானாலென்ன
என்றதென் மனது............!
...................சஹானா தாஸ்!
(நான் பிறந்த ஊரில் எனக்கான ராஜ்ஜியம்! இந்த படம் காட்டு மலரொன்று எனது கைப்பேசிக்குள் புன்னகைத்தது)
