அம்மா
மண்ணில் உயிர்கள் தோன்றிய பின்னர்
உதிர்க்கும் முதல் சொல் அம்மா
மொழிகள் பலவும் இருந்த போதிலும்
பொதுவாய் இருக்கும் ஒருசொல் அம்மா
அவளைப் பற்றி எழுதும் போது
மொழிக்கு தட்டுப்பாடு இல்லை
பாராட்டி அவளை புகழும் போதும்
முகத்தில் இறுமாப்பு இல்லை
முதல் முறை உன் ஜனனம்
பெண்ணாய் தாரமாய் ஒரு பயணம்
என்னால் உனக்கு மறு ஜென்மம்
தாயாய் எனக்கு ஒரு தெய்வம்
படைக்கும் தொழிலை மட்டுமே
பார்ப்பான் நான்முக பிரம்மா
படைத்த சிசுவை பத்திரமாய்
பாதுகாத்து ஈன்றிடுவாள் அம்மா
உடலையே பையாக்கி
பத்து மாதம் சுமந்தாள்
உதிரத்தையே பாலாக்கி
பசிப்பிணி கலைந்தாள்
சொந்த பந்தங்கள் யாவரும்
உன்னால் தானே அறிமுகம்
மண்ணில் எந்தன் பாதம் பட
மலராய் விரியும் உன் பூமுகம்
தளிர்நடை நான் போட
உன் பாதம் நோகுமே
தாலாட்டு நீ பாட
என் இமையும் மூடுமே
முதல் நடை பழகையிலே
என்னுடன் நீ நடந்தாய்
தள்ளாடி விழும் போது
உண்மை யாகவே அழுதாய்
தூங்காமல் கண் விழித்து
எனக்காகவே வாழ்கிறாய்
துன்பம் துயரம் தாண்டிவந்து
நதியாக பாய்கிறாய்
ஆகாயம் நிறம் மாறலாம்
நீர்நிலைகளும் வற்றிப் போகலாம்
குலையாமல் என்றும் நிலைப்பது
நிறைவான தாய் பாசம்தான்
உன்மடியில் என்ன சுகமோ
சுருங்கி நான் உறங்குகின்றேன்
தலை கோதி முத்தமிட
உலகம் மறந்து கிரங்குகின்றேன்
என் ஒவ்வொரு அசைவினையும்
கண் கொட்டாமல் ரசிக்கிறாய்
மார்போடு எனை அணைத்து
செல்லம் கொஞ்சி சிரிக்கிறாய்
விலை ஏதும் இல்லாத
நிலையான பாச மிது
அலை போல எந்நாளும்
அடங்காத நேசமிது
எத்துனை பாசம் வைத்தாய்
கைம்மாறு என்ன செய்வேன்
மறுஜென்மம் உண்டாயின் - அம்மா
மகளாய் உன்னை சுமந்திடுவேன்
