இழப்பு

நீண்ட நேரமாய் இடம் மாறாமலே சிந்திக்கொண்டிருந்த அந்த ஒரு சொட்டு மழை நீரையே உற்றுப்பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் தினேஷ்.
ஈழத்து வாசனையை மண் மீது மழை வீழ்ந்து நினைவு படுத்தியது
இந்தியாவுக்கு இடம் பெயர்ந்த நாட்களிலிருந்து இலங்கையின் கொடூரக்கீறல்கள் அவனை இறக்கச்செய்தது. அடுத்த வீட்டுக்குழந்தையின்
அழுகுரல் கேட்கும் போதெல்லாம் அவனது இரண்டுவயது மகனின் துண்டுதுண்டான உடலை பொறுக்கிய அவனது விரல்களையே வெறித்துப் பார்த்துக்கொள்வான். தொலைந்து போன அவனது மனைவியை தேடித்தேடி சோர்ந்து போன கவலைகளை அடுத்த வீட்டு எஜமானியம்மாவிடமே கொட்டித்தீர்ப்பான். துளித்துளியாய் சேர்த்த மனைவியின் நினைவுகளை மறக்க முடியாமல் மூன்று முறை இலங்கைக்கு சென்று பாதி உயிரோடு திரும்பியிருக்கிறான் தினேஷ் தன் மனைவியைத்தேடி. உணர்வுகளற்ற மனிதர்களிடத்திலும், உறவுகளற்ற உலகத்திலும் நொந்து கொண்டே பாதி உயிரோடு வாழ்வதை விட சாவதே மேல் என முடிவு செய்த அவன் அடிக்கடி சென்று அழுதுகொள்ளும் கோவில் கிணற்றில் குதுதித்து தன் உயிரை மாய்த்துகொண்டான், அடுத்த வீட்டு எஜமானியம்மாவின் வீட்டு வேலைக்காரிதான் தன் மனைவி தேன்மொழி என்பதை அறியாமலே........