அழிந்து போவது

அது..
எளிமையாய் இருக்கையில் நெருங்காது..
தனிமையில் தலை காட்டாது..
இனிமையான குணத்தை விரும்பாது..
ஈவிரக்கம் என்பதை அறியாது..
தயவு தாட்சண்யம் எதுவும் பாராது..
புண்பட்ட மனம் வலிக்கும் என எண்ணாது..
புவிதனில் உள்ள நிலையாமை அறியாது..
அது மட்டுமின்றி..
சரித்திரங்கள் மறக்கும்..
சங்கடங்கள் சேர்க்கும்..
அடுத்தவன் துயர் கண்டு சிரிக்கும்
இரகசியமாய் பொல்லாங்கு பேசும்..
நல்லோர் மனம் நடுங்கச் செய்யும்..
எல்லோரையும் இகழ்வாய்க் காணும்..
ஓர் நாள்
தானாக அடங்கும்..
அதன் பெயர்தான் ....
..
..
..
..
..
..
..
..

திமிர்!