எனக்காக ஒருமுறை

சிந்திய உன் சிரிப்பில் சிகரமே சிதையுமடி
சிக்கிய என்மனது சிலையாகப் போகுமடி.
உன் புன்னகை-எனை இழுக்கிறது
பல தடைகளைத் தாண்டி
புரியாத உன் மொழிகூட
புதுக்கவி புனைகிறது

உலகப்பொது மொழிதான்!
என்றாலும் புரியவில்லை.
என்ன உணர்வாயோ!
எப்படித் தவிப்பாயோ-என்னை உணர்வதற்கு



முகம் நனைத்த உன்முத்தம்
இன்னும் முடியவில்லை
மறக்கவும் நாதியில்லை
நிர்வாண உடையுடன் - நீ
நீட்டி உதைக்கையிலே
மீண்டும் யாசிக்கிறேன்
எனை மீண்டும் உதை மகளே!