தற்போதைய நேசங்கள்
விழலுக்கு இறைத்த நீரானான
என் கவிதைகளின் சில துளிகள்
இப்போது வேறு சில வேர்களுக்கு...
பழுதில்லா வேர்களெனினும்,
வளர்ந்து விட்டப்பின்
விழும் நிழலினில் எனை மறந்து
இளைப்பாறிவிடுவேனோ எனும் அச்சம் என்னை வியாபிக்கிறது...
நேசத்தின் நிழல் என்பதால்
நெடுநேரம் நிலைத்திருக்க
நினைத்துவிடும் நெஞ்சம்...
புரையோடிப்போன நினைவுகள்
பூதாகரமாக தோன்றி ஏற்படும்
புண்களை ஆற்றிவிட என் மீது
புரிதல் கொண்ட நெஞ்சத்தினை
என் மனம் தேடும்...
தற்போதைய நேசங்களில் கரம் முறித்து பழைய நட்பின் பகட்டில்
பணிந்துவிடப்போவதில்லை
என் மனம்...
புதிய நட்பின் பரிமாணங்கள்
புரிந்து விடப்போவதில்லை உனக்கு...
புயலடித்து ஓய்ந்தப்பின் இங்கே
பழைய நட்புக்கும் என்மீது புரிதலில்லை...
புதிய பூவொன்று என்னைப்
புரிந்துக்கொள்வதில் புயல் வேகம்...
அந்தப் பூவின் வாசனையோடு
புதிய பாதையில் பயணம்...
