கூன் விழுந்த ஞாபகங்கள்
குவிந்த மனதுக்குள்
கூனிக் கிடக்கிறது
ஞாபகங்கள்.
கானகப் பாதையாய்
நினைவின் கசப்புகள்.
புழுதியாய் சொற்கள்
இன்னமும்..
கனம் இழந்த காற்றில்.
யாரும் அறியாமல்
முகமூடிகளுக்குள்
ஒளிகிறது முகம்.
காலடியில்
இன்னமும் தயங்குகிறது
தயக்கம்.
ஓய்ந்து...
மனம் விழிக்கையில்
அலை கலைந்த தூண்டிலில்
தக்கையென மிதக்கிறது
பழைய பிரியத்தின் கருணை.
