புன்னகை

முகத்தை முகத்துள் ஒளித்து
முகத்தை முகத்திலிருந்து கண்டெடுக்கிறது
உன் புன்னகை

சிரிப்பு என்ற ஒலிதனை மறைவாக்கும்
உன் புன்னகையினை
ஒளிவு மறைவற்ற புன்னகை என்று எப்படி சொல்லமுடியும்?!

காணாமல் போன காகிதத்தில்
எழுதப்பட்டக கவிதையாய்
பிரிவின்போது உன் புன்னகையை.
என் ஞாபகம் எப்போதும் வாசித்துக்கொண்டேயிருக்கிறது

பார்வையற்றார்க்கு சிரிப்பு
கேளார்க்கு புன்னகை

சோம்பிக் கிடக்கும் உன் முகத் தசைகள்
புன்னகையால் இயங்கும்போது
பின்னோக்கிய ஆயுளைப் பெறுகின்றன என் தசைகள்