நூற்றாண்டு கண்டிறாத நூறுகோடி அழகு
நூறுகோடி அழகை கவியாக்க எண்ணினான்
பேரழகை கவியாக்க கம்பனை வேண்டினான்
பொன்னைப் பொருளாக்கக் கம்பனும் தோன்றினான்
அழகை அழகாக்க அழகுகவி ஏற்றினான்

சீதையிடம் மிஞ்சி சிந்திய சுந்தரி
சீதைக்கு நிகராக சித்திரம் இவளே
சொர்ணத்தில் செதுக்கிய வர்ணிக்கியலா சிலையோ
சொர்கத்தில் சேராத நான்காவது அழகியோ
தீக்குச்சி நெருப்பாய் நெற்றியில் திலகமும்
பச்சரிசி வெண்மையாய் பளிச்சிடும் பற்களும்
பாரையே வீழ்த்திடும் கடைக்கண் பார்வையும்
பருத்திப் பஞ்சிபோல மெர்துவான கன்னமும்
பல்வக்குத் தூக்கியதுபோல மெதுவான நடையும்
சூரிய நிலவை ஒன்றாகப் பார்த்தேன்
சுந்தரி இவளைக் கண்ணாரக் காண்கையிலே

மேலும்

கண்களும் கவி பழகும்
கன்னி தானோ!
கனவுக் கெட்டாத பிரம்மனின்
சிற்பம் தானோ!

சிந்தை இல்லை பறித்தது
சிதறிய சிரிப்பொலி
சிந்தை கூரியன் செய்தது
அவளது மறுமொழி

மங்காத செல்வமும் மாட
மாளிகையும் மாணிக்கத் தேரும்
மயக்காது மா நிற
மங்கையின் மனதை

அளிக்க முடியாத தேவர்களும்
அசராத மா மன்னர்களும்
மன்றாடி மதி மயங்கும்
மாதவி குலத்து பெண்
அவள் தேவதை

சிற்பிகள் செதுக்காத சிலை
இவள் தான்
செந்தமிழ் படிக்காத கதை
இவள் தான்


காமனும் கலை இழப்பான்
கண்ணகி இவள் கைவிரல்
தொட தரமிலந்து

மேலும்

மஞ்சபூசையிலே என்ன கொஞ்சம் நினைச்சுக்கோ
உன் மருதாணி கையாலே என்ன கொஞ்சம் கட்டிக்கோ
பச்சை நிற தாவணி போட்டு
பக்கதுல நீ இருந்தால்
பட்டாம்பூச்சி கூட்டமெல்லாம்
என்ன சுத்தி வரும்
பருவத்தின் பகலெல்லாம் பருத்தி காடு கூறும்-நம்
காதலின் கதையெல்லாம்
கரும்பு தோட்டம் கூறும்

மேலும்

கொட்டி கொட்டி கிடக்குதம்மா
கட்டு கட்டா பணம்
கேட்ட கேள்வி அத்தனைக்கும்
சட்டம் பதில் சொல்லும்-என
சொல்லி சொல்லி ஓடுதம்மா
கட்சியரின் குணம்

தட்டி கேட்கும் சட்டமெல்லாம்
காசு கொண்டு போய்டுச்சி
காசு கண்ட இடம்தான் கல்வியென மாறிடுச்சி

நீதி கற்று வந்தவர் எல்லாம்
நிதி பக்கம் போயாச்சி
நீதி கேட்டு வந்தவர்க்கு
நீதிமன்றம் பொய்யாச்சு

ஆண்டவனும் ஆள்பவனும் போடுகிறான் ஆட்டம்
அத்தனையும் மக்களுக்கு சட்டம்
புத்தம் புது கட்சி வந்தும்
போடுகிறார்கள் சட்டம்
அதுவும் கூட செல்வந்தர்களின் திட்டம்

சீட்டு மேல சீட்டு போட்டு
கூடுதப்பா கூட்டம்-அதை
ஓடி போய் காக்குதப்பா காவலரின் சட்டம்

காசு மேல

மேலும்

அடிமைகளை உருவாக்கும் அரசாட்சி
அதிகாரிகளுக்கு இல்லை மனசாட்சி
பாமரன் வாழ்க்கைதான் சாட்சி....

கொடி நாட்டி கோட்டை ஏறுவான்
கோடி சேர்த்தும் குடிசையும் கேட்பான்

மேடை போட்டு ஆயிரம் பேச்சு
மேசைகள் போட்டதும் காணாமல் போனது
தேவர்களை அழித்து அன்று அரக்கன் வாழ்ந்தான்
தேசத்தை அழித்து இன்று தலைவன் வாழ்கிறான்

வரி கேட்டு அன்று வெள்ளையன் வந்தான்
வரி வாங்கித்தான் இன்று வேந்தனும் ஆள்கிறான்

விலையின்றி பொருட்கள் அளிக்கிறான்
விலை கொடுத்துதான் ஓட்டினை பெறுகிறான்

மேலும்

காத்திருந்த வண்டாய்..
பூத்திருந்த உன்னை....
சுற்றி சிரகடிப்பேன்....

உன் ஓர விழி பார்வை....
பேசுகின்ற வேலை..
என்னை மரந்திருப்பேன்....
உன்னில் புதைந்திருப்பேன்..

மேலும்

கனி தரும் இயற்கை//
கருமை அடைந்து போகையில்//
கருணை கொண்டு கண் விழித்த கதிரவன்//
காவலாய் உடன் இருக்க//

கள்ளம் இல்லா இயற்கை அழகு//
கொஞ்ச வைக்கும் பேரழகு/
இயற்கையின் குரல் ஓசை மெல்லிசையில்
மயங்கி போகையிலே//
உன் பார்வை சிரிப்பழகு எப்பவும் பேரழகு

மேலும்

விதையில் விளைந்த பயிராக
என் வாழ்வில் வந்தாய் உறவாக
பார்வைகள் பறிக்கும் பசும்பயிர்கள்
என் பார்வையை பறித்தது உன் கண்கள்

உதிக்கும் சூரியன் உறையாதோ!
நம் உணர்ச்சிகள் மேலும் பெருகாதோ!
இப்படி எண்ணம் கொஞ்சம் கூடும்
இரவும் முடிந்து போகும்

இசையில் சேவல் பறக்கும்
என் அகிம்சை உடனே தொடங்கும்
குளியல் போட்ட பிறகும்
உன் கூந்தல் தீண்ட தோணும்

கதிரை சுமக்கும் பயிராக
நம் உயிரை சுமந்தாய் தாயாக
வேலையில் வேதனையும்
கடனும் கண்ணீரும் கரைபுரண்டது
ஊரெல்லாம் சாலை-அதெல்லாம்
இருலாத பாதை
செல்லதான் முடியவில்லை
சென்றாலும் கதியில்லை
வயிற்றில் இருக்கு பாரம் இருந்தும்
உன் நெஞ்சில் சேர்த்தாய் என் பாரம்

மேலும்

நான் சொல்ல நினைக்கும்
வார்த்தை அது-அதை
கேட்க நினைக்கும் மனசு எது
வெட்ட வெளியிலும் உள்ளம் குளிரும்
என்னை சுற்றி உன்னை தேடும்போது
உச்சி மண்டையும் உள்ளங்காளும்
ஒட்டி இருப்பதே மறந்து போகும்
உன்னை மனதில் நிருந்தும் போது

கண்கள் இரன்டும் மூடி இருக்க
கண்ணுக்குள்ளே நீயும் இருக்க
கால்கள் இரண்டும் பாதை மாறும்
உன் சிரிப்பொலி ஒசை கேட்க
காதுகள் இரண்டும் காத்துக்கிடக்கும்

நிமிடம் மூன்று முறை
உன்னை நினைப்பேன்
மூன்றாம் முறை
விண்ணில் பறப்பேன்

பாரதியின் காதலை பாட்டில் கேட்டேன்-உந்தன் காதலை
எந்தன் நெஞ்சில் உணர்ந்தேன்
கருவிழி இரண்டும் கரைகடந்து
காதலி முகத்தை தேடுகிறது

கருணை நிறைந்

மேலும்