வெற்றிக்கு விருந்தளிக்கும் நாம்
தோல்விக்கு மருந்தளிக்க மறக்கிறோம்...

பேசாமல் நகர்வதும் பேசிவிட்டு செல்வதும்
பாசத்தின் வெளிப்பாடு
அன்பிற்கு இல்லை
எந்நாளும் பாகுபாடு

அமைதி அடைந்த பிறகு
மனம்
ஆசுவாசம் கொள்கிறது
முடிவில்...

வாழ்வை சுவாரஸ்யமாக்க
வெற்றிடமின்றி
நிரப்பி வையுங்கள்
அன்பை....

மேலும்

உன் புகைப்படத்தை
ஓராயிரம் முறை
பார்த்து இருப்பேன்
ஏனோ நீ இன்னும்
பார்க்கவில்லை
என் குறுஞ்செய்தியை
காத்திருந்தால் காதல் அதிகரிக்கும் என்று
நானும் கூட
சிலாய்த்துப் பேசியது உண்டு
என் தோழியின் காதலுக்கு
தூது போன நாட்களில்
தலைவலியும் வயிற்றுவலியும் தனக்கு வந்தால் தெரியுமென அப்போது தெரியாமல் போனது
ஏனோ! நீ இவ்வளவு இறுக்கமாய் இருக்கிறாய்
இம்மியளவும் மாறாமல்
உன்னை நினைத்து உண்ணவும் முடியாமல் உறங்கவும் இயலாமல் விழித்துக் கொண்டு இருக்கிறேன் கோட்டானாய் நள்ளிரவில்
நீ புரிந்து கொண்டது இவ்வளவு தானா?
என நினைத்தால் நெஞ்சம் பஞ்சாய் வெடிக்கிறது
என்ன செய்ய நீயும்
கொள்கையின் வாரிசு தானே!
உன் க

மேலும்

மற்றவர்கள் நம்மை கௌரவமாக நினைக்க ஆசைப்பட்டு
இழந்து வருகிறோம் நம் ஆசையை

மேலும்

மற்றவர்கள் நம்மை கௌரவமாக நினைக்க ஆசைப்பட்டு
இழந்து வருகிறோம் நம் ஆசையை

மேலும்

மற்றவர்கள் நம்மை கௌரவமாக நினைக்க ஆசைப்பட்டு
இழந்து வருகிறோம் நம் ஆசையை

மேலும்

எல்லாவற்றிலும் முழுமை காண விரும்பும் நாம் தான்
பாதி வாழ்க்கையை தொலைத்துவிடுகிறோம் முழுமையாய்...

மேலும்

தவறு எப்போதும் சரியாகாது
ஆனால்
சரி தவறாகும் சிந்திக்காத சமயம்

மேலும்

நீ பேசுவது
உனக்காவது பயனளிக்கட்டும்

மேலும்

எங்கே சென்றாய் நீ
எங்கே சென்றாய்
எங்கே சென்றாய் நீ
எங்கே சென்றாய்

என்னை நீ தொலைத்து எங்கே சென்றாய்
என்னை நீ அழைத்து எங்கே சென்றாய்

தினந்தோறும் பணந்தேடி
எங்கே சென்றாய்
திசைதோறும் புகழ்தேடி எங்கே சென்றாய்
உடலுக்குள் உயிர் காணாமல்
எங்கே சென்றாய்
உடலை தினம் பேணாமல்
எங்கே சென்றாய்

எங்கே சென்றாய் நீ
எங்கே சென்றாய்
எங்கே சென்றாய் நீ
எங்கே சென்றாய்

எதிலும் நான் தெரிகின்றேன்
எங்கே சென்றாய்
எல்லாம் நான் அறிகின்றேன்
எங்கே சென்றாய்

பேதமின்றி அள்ளித் தந்தேன்
எங்கே சென்றாய்
பேரிடரிலும் துணை வந்தேன்
எங்கே சென்றாய்
மும்மலம் நீ அறியாமல்
எங்கே சென்றாய்
முற்பிறவி நீ தெரி

மேலும்

நீயும் நானும் மழைநீரா!
நீந்தும் விழியில் உவர்நீரா!
உணவில் கலந்த உமிழ்நீரா!
உணர்வில் உறைந்த செந்நீரா!

யாரிடம் சொல்ல நம் கதையை
யாருக்கும் ‌யாரும் இங்குமில்லை
எங்கே செல்ல தெரியவில்லை
எனினும் வாழவா வழியில்லை

கடந்தது எல்லாம் போகட்டும்
கடப்பதில் மனம் மகிழட்டும்
வாழ்க்கை ஒரு பூந்தோட்டம்
வாழ்ந்திட நினைவுகள் உயிரூட்டும்

உதவ நமக்கு யாருமில்லை
உயர்ந்திட உதவி தேவையில்லை
உழைப்பை போன்ற நண்பனில்லை
உன்னை அறிந்தால் தோல்வியில்லை

சிரிப்பை சிக்கனம் செய்யாதே!
சிந்திக்க நீயும் மறக்காதே!
உலகம் பெரியது மறவாதே!
உன்னைக் குறைவாய் நினைக்காதே!

நடந்தால் பாதை உருவாகும்
நல்லெண்ணம் வாழ்க்கை வரம

மேலும்

அன்பென்ற அலையிலே
ஆழியாய் வந்தவனே
தத்தளிக்கும் என் மனத்தை
கரைச் சேர்ப்பது எப்போது
வரமொன்று நான் கேட்க
வரவில்லை உன்னிடமே
தாரமென்று நீ சொல்ல
கேட்க காத்திருக்கு என் மனமே
கோபியர் கொஞ்சல் எல்லாம்
சீக்கிரம் மறந்து விடு
கோமகள் காத்திருக்கேன்
பூமாலை சூட வந்துவிடு
இளமை கோலத்தில்
பார்ப்பவை எல்லாம் அழகாகும்
காலம் கடந்தபின்னே
முதுமையின் கோலம் புரியலாகும்
என்னுயிர் நாதத்தில்
உன்னன்பே அழகாகும்
எந்நாளும் என் சுவாசம்
உனக்காக உயிர்வாழும்
கேட்டு பெறுவதல்ல ஆருயிர் அன்பு அன்பே!
கேட்காமல் பெற்றிடவே
காத்திருக்கேன்
பலகாலம் அனபே!
நீ‌ வருவாய் என வாசலில்
பொற்பாதம் வைக்கிறேன்
உன் வருகையை எண்ண

மேலும்

கவிஞர் என்று சொல்லிக் கொள்ள தகுதி வேண்டும்
தகுதியின்றி கவிஞர் என்றால்
சொற்கள்  ஏசும்
விலைக்கொடுத்து வாங்க இயலும் விருதுயென்றால்
விற்பனைக்கு விலைப்போகும் விளம்பரமா? விருது
சொற்களுக்கு உயிர் கொடுக்கும் கவிஞர் எல்லாம்
தற்பெருமை பேசிக் கொள்(ல்)கின்றனரே!
எல்லாம் தெரியும் எனச் செருக்கு வந்தால்
எல்லாம் மறையும் என மறக்கின்றனரே!
எத்தனைப் பெரிய கவிஞர் நீயென்றாலும்
கண்ணீர் அஞ்சலி மற்றவர்கள் தான் எழுதி தர வேண்டும்.

#சரவிபி_ரோசிசந்திரா

மேலும்