arumpukal pen mottukal

- munaivar ரத்னமாலா புரூஸ்
நாகர்கோயில்

aariraaro பாடவில்லை
aasaik konjal ketkavillai
unaku பாரமானேன்
unnaal tholai தூரமானேன்

viyarvaith thuli pola
உதறித் தள்ளிvittai
uthirntha இறகானேன்
ularntha சருகானேன்

un aasai thiirththu vittu
en aasai தீயிலிட்டு
kuppaiyil போட்டுvittu
echchil illlai aakkivittai

uruvana andre nee
karu enனைத் tholaiத்திருந்தால்
theruvoram kandedutha
anaathai en குறைந்திருக்கும்

vilayataai செய்தாயோ
விபரமாய்தான் செய்தாயோ
ETHUVAKA irundha pothum
enனுடைய vaazvu indru

vithiyin kaikalile
vilaiyaattu பொம்மைதானே
சாண் pillai aanalum
an pillai enறிருந்தால்

engenum சென்றிருப்பேன்
எவரிடத்தும் vaazhnthiruppen
பெண்ணாகப் piranthathinaal
பெண்ணடிமை samookathin

கழுகுக் கண்களிடம்
thappikka vazhiyillai
pennaana en amma
பெண்ணாகப் pirantha neeயும்

பெண்ணாகப் pirantha enனை
seruppaga எறிந்து vittai
karuப்பு ninaivukalai
sumakka vaithu vittai

unனிடத்தில் ondru mattum
உரைத்திட enணுகிறேன்
varunkaalam naanum pennai
VARAMAGA சுமந்திட்டால்

uiirukul வைத்திடுவேன்
kanmani pola் காத்திடுவேன்
thaayin puthu இலக்கணத்தை
தரணிக்கு உணர்த்திடுவேன்