எண்ணம்

(Eluthu Ennam)


எண்ணம் சமர்ப்பிக்க Login செய்யவும்.

கருமை இரவு தனிமை வெறுமையிலிருக்க, 


வெண்ணிற ஒளியில் தேவதை, 

என் நிலா 
வெண்ணிலா 
விழியில் பட்டது 
பொன் நிலா, 

தென்றலா சாரலா 
இசையாய் வந்த வான்நிலா,

ஆசையா ஆர்வமா நான் பேசி பழகியது உன்னிலா!

மேலும்

கள்ளூறும் கயல் விழியால் என்னைக் கட்டிப் போடனும். 


பள்ளுப் பாட்டும் பாடி 
ஆடு மயிலாய் ஆடிவரனும். 

கண் அசைவில் என் தேவை உணரனும். 

வஞ்சியே உன்னை கொஞ்சியே என் ஆயுள் கரையனும்.

வள்ளியே கள்ளி நீ தென் படாத வெண்ணிலா! 

கல்லே கடவுளே யாரவள் என்னவள்?.. 

மேலும்

வழியோரம் போகும் பெண்ணே..........!                                                                      விழியோரம் என்னை அழைத்து போகாதே.........!                                     பதம் பாக்கும் உன் பார்வையிடம் எனை காட்டி கொள்ளாதே.........

மேலும்



அனுபவம் ஒன்றே புரிய வைக்கும் வாழ்க்கை ஒரு வட்டமென 
காதலித்த பின் இடையில் கைவிட்டு பிரிகின்ற இருவரில் ஒருவர் வேறொருவருடன் இணைந்து வாழ்கின்ற காலத்தில் மீண்டும் பிரிவினை வருமானால் காதலித்தவரை நினைத்து வருந்துவதும் அவசரகதியில் எடுத்த முடிவை ஆழமாக சிந்திக்க வேண்டிய நிலையில் மறுபடியும் சந்திப்பது வாழ்வு ஒருவட்டமென உணர்ந்திட செய்தல்  !

விழி வழியே சந்தித்து மெளன மொழி மூலம் உரையாடி இதயத்தால் இணைந்த காதலர்கள் பிரிந்த பின் உருவாகும் இந்நிலை தவிர்க்க 
சிறு ஊடலால் எழுவதை மனம் விட்டு பேசி உடனடி தீர்வு கண்டால் பிரிவதும் மீண்டும் இணைய துடிப்பதும் இல்லாத நிலை உருவானால் புரிதல் வலுவாகி இன்பமான வாழ்க்கை உருவாகும்  !


பழனி குமார் 
02.07.2023

மேலும்

நான் படிக்க அசைப்பட்ட உன் இதழை
உன் வீட்டு தோட்டத்து ரோஜா படித்துவிட்டது.
ஏனே எனக்கு குடுத்து வைத்தது அவ்வளவு தான்
ரோஜா முந்திக்கெண்டது.

மேலும்

ஒரு கவிதையின் காதலை ஒரு கலைஞ்சனாய் நேசிக்கின்றேன் 

மேலும்

என்னவளே ......!                                    காலமெல்லாம் நீ என்னோடு வருவாயென தெரிந்து இருந்தால், முன்கூட்டியே கட்டிருப்பேன், என்னருகில் உனக்கென்று ஒரு கல்லறையை , அந்த ஷார்ஜாகன் போல 

மேலும்

திருப்பி கொடுக்கும் அளவிற்கு இதயம் ஒன்னும் பரிமாற்றம் பொருள் அல்ல, என் இதயத்தில் நீ இருப்பாய் என்று சொல், இல்லை என் இதய துடிப்பில் கலந்து இருப்பாய் என்று சொல், இல்லையென்றால் என் இதயமகவே இருப்பாய் என்று சொல்,  நான் இறந்தாவது மறுகனமே கொடுத்து விடுகிறேன் என் இதயத்தை உன்னிடம்

மேலும்

கண் ஜாடை காட்டாம கண்ணுக்கு மையிட்டு வந்தவளோ, மயில் தோகை வருடுவது போல. அவள் மயிரிலைகள் கன்னத்தை உரசுங்கிறதோ, உலி துளையிட  இடம் கொடுக்காத அந்த கரும் பாறைகள் கூட, இவள் கட்டழகை கண்டு கரைந்து போனது ஏன் தான் என்று தெரியவில்லையே,  கட்டு எறும்பு கடிதவுடன்  வலிக்கொடுக்கும் என் உணர்வுகள்  உன் கண்ணீமையை கண்டு அசைவற்ற சிற்பமாய் நிற்கின்றேன், நீ என்ன  கவிபீர்மன் படைத்த ஓவியமா

மேலும்

அழகு 
ரசிப்பதற்கு மட்டுமே 
வாழ்வதற்கு 
அன்பு மட்டும் போதுமே .

மேலும்

மேலும்...

மேலே