நல்ல மனம் வாழும

வாரத்தின் முதல் நாள் காலை எழும்போதே அந்த நாளுக்கான பரபரப்பு சிறிய அளவில் ஆரம்பித்து ;மாலைக்குள் புயல் கரையை கடந்துவிடும் அதற்க்குள் பொpய அளவில் ப்ரளயத்தையே உருவாக்கிவடும். அன்றும் அப்படித்தான் ஆரம்பித்தது. படுக்கையில் இருந்து எழுந்து படுக்கையை ஓழுங்குப்படுத்தி விட்டுஇ கண்களை கசக்கி கொண்டே காலை வெளிச்சத்தை சிறிது சிறிதாக உள்வாங்கிக்கொண்டு நேராக போய் வாசற்கதவை திறந்து வெளியில் கேட்டில் கட்டியிருந்த பையிலிருந்து பால்பாக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு நேராக கிச்சனுக்குள் நுழைந்தேன்.
நான் உஷாஈஸ்வர்இ மேத்ஸ்டீச்சர்இ ஐந்து வயது குழந்தையின் தாய்இ கணக்கு சொல்லி கொடுக்கும்போது இருக்கும் சுவாரஸ்யம் எனக்கு சமையல் செய்யும் போதும் இருக்கும் இ பார்முலாக்களை கொண்டு கணக்கிற்க்கான விடையை கொண்டுவருவது போலத்தான்இ சமையலில் சாpயான அளவில் மசாலாக்களை சோ;த்தால் குழம்பு ருசியாக வரும் என்ற மெனக்கெடல் இருக்கும். கணவர் தனியார் வங்கி மேலாளர்இ குழந்தை சுஜாதாஇ நான் வேலை பார்க்கும் பள்ளியில் ஒன்றாம் வகுப்பு படிக்கிறாள். சொந்தமாக கார் இருப்பதால் வார இறுதி நாட்களில் வெளியில் சென்று வருவோம்.
காலை டிபனை செய்து கணவரை அனுப்பிவிட்டுஇ குழந்தையை ரெடி செய்து ஸ்கூல் யு+னிஃபார்ம் மாட்டிவிட்டு கையில் இரண்டு இட்லி மிளகாய்ப்பொடி வைத்துக்கொடுத்து விட்டுஇ என்னையும் தயாh;செய்து நான்கு இட்லிகளை விழுங்கிவிட்டு அதையே டிபன் பாக்ஸில் போட்டுகு;கொண்டு வீட்டை பு+ட்டிவிட்டு வெளியே போய் ஸகூல் வேனிற்காக காத்திருந்தோம்இ அப்போதுதான் அது நடந்தது!
அதிகமாக அரசு மருத்துவமனைகள் பாpச்சியம் இல்லாததால் எனக்கு லேசாக தலை சுற்றியது. எங்கும் பரவிக்கிடந்த மக்கள் கூட்டம்;இ அவா;களிடையே முகத்தில் இருந்த சோகம்இ நோயாளிகளின் வேதனை மிகுந்த வலிகுரல்கள்இ குழந்தைகளின் அழுகை சத்தம்இ மருத்துவமனையின் ப்ரத்யேக நெடி எல்லாவற்றையும் உட்கிரகிக்க சில நிமிடங்கள் ஆனாது.
நானும் சராசாpயாக இயங்க ஆரம்பித்திருந்தேன்இ அந்த iஉர யு+னிட் முன்னால் தவிப்பும் பரபரப்புமாக கைகளை பிசைந்தபடி நின்றிருந்தேன். சிறிது நேரம் கழித்து iஉர யு+னிட்லிருந்து டாக்டர் வர அவர் சொல்வதை கேட்க ஆவலானேன்.
“ஆபத்து கட்டத்தை இன்னும் தாண்டவில்லை”இ கொஞ்ச நேரம் கழிச்சுத்தான் எதையும் சொல்ல முடியும்இ
ஆமா பேஷன்டுக்கு நீங்க என்ன வேனும் என்றார்.
நான் யார் என்பதை எடுத்துச்சொல்லி உதவி செய்யுமாறு கேட்டுக்கொண்டேன்.
டாக்டர் என்னை ஆச்சாpயமாக பார்த்தபடி சென்றுவிட்டார் .நான் கணவருக்கு ஃபோன் செய்து நடந்த விஷயத்தை கூறி குழந்தையை ஸ்கூலில் இருந்து கூட்டி வருமாறு சொல்லி ஃபோனை துண்டித்தேன்.
அப்போது ஒரு நா;ஸ் ‘வந்து அந்த பேஷண்டோட அட்டெண்டா; நீங்கதான என்று கேட்டாh;”
ஆமாஇ சொல்லுங்க என்ன விஷயம்? என்றேன்.
டாக்டா; கூப்பிடுறாங்க வாங்க என்றாh;
பதைபதைப்புடன் உள்ளே போய் டாக்டரை பாh;த்தேன்
அவா; சொல்லியதை கேட்டவுடன் ஒரு நொடி இதயம் துடிப்பதை நிறுத்திக்கொண்டது போல் இருந்தது.
ஆனால் கூடவே ஒரு யோசனையும் கூறினாh;!
யோசனையுடன் வெளியே வந்து நடந்த விஷயத்தை மனத்திரையில் மீண்டும் ஓட்டிப்பாh;த்தேன்!
பள்ளிவேன் வரும்வரை நானும் சுஜியும் காத்திருந்தபோதுஇ எதிhpல் உள்ள மளிகைக்கடையில் வேலை செய்யும் பையன் மாhpயப்பன்இ எனக்கத்தொpந்த பையன்தான்இ எங்கள் வீட்டிற்க்கு தண்ணீh; Nபுhடும் பையன்தான்இ சுறுசுறுப்பான துருதுரு பையன்தான். பெற்றோரை சிறு வயதிலேயே இழந்தவன்என்று கேள்விபட்டிருக்கிறேன்.வாட்டர் கேன் அடுக்கிய ட்ரைசைக்கிளை தள்ள முடியாமல் தள்ளிக்கொண்டு ரோட்டைக் கடக்க முயன்று கொண்டிருந்தான். ;ட்ரைசைக்கிளின் ஒரு பக்க சக்கரம் திடீரென்று துhக்க வாட்டர் கேன்கள் ரோட்டில் சிதறி ஓடினஇ அந்த பையன் கேன்களை பிடிக்க ஓடினான் எதிரே வந்த ஷேர்ஆட்டோ இவன் மீது சாpயாக மோதி துhக்கி வீசப்பட்டான்.சில கேன்கள் நசுங்கி போயின.பையன் ரத்தம் கொட்ட கீழே விழுந்தான்.
கன்னிமைக்கும் நேரத்தில் நடந்து விட்ட இதை பாh;த்துக்கொண்டிருந்த எனக்கு துhக்கி வாhp போட்டது.பள்ளி வேன் சாpயாக வந்து நின்றது.குழந்தையை மட்டும் ஏற்றிவிட்டு பத்திரமாக போகுமாறு சொல்லிவிட்டு விபத்து நடந்த இடத்திற்கு ஓடினேன். பையனிடம் ரத்தப்போக்கு அதிகமாக தென்பட்டதுஇ ஆனால் சிறிது அசைவு தென்பட்டதுஇஓருவர் ஆம்புலன்ஸிற்கு ஃபோன் செய்து கொணடிருந்தார்இ திடீரென்று எனக்குள் வேகம் பிறந்தது. ஓடிச்சென்று வீட்டை திறந்து கார் சாவியை எடுத்துக்கொண்டு அவசரமாக விபத்து நடந்த பகுதிக்கு சென்று காரை நிறுத்தினேன்.
“உடனே பையனை வண்டில ஏத்துங்க”
என்றவாறு பையனை துhக்கினேன்இசிலர் உனக்கு எதுக்கம்மா தேவையில்லாத பிரச்சினை என்றார்கள்இ போலிஸ் கேசும்மா விட்ரு என்றார்கள்.எனக்கு அவர்கள் கூறியது எதுவும் காதில் விழவில்லை;இ பையனை நானே துhக்கிச்சென்று காhpல் கிடத்தினேன். இருவர் உதவிக்கு வர காரை வேகமாக ஸ்டாh;ட் செய்தேன்.நேராக அரசு மருத்துவமனை செல்லுமாறு உதவிக்கு வந்தவர்கள் சொண்ணார்கள். பத்து நிமிடத்தில் கார் போh;டிகோவில் போய் நின்றது. ஊழியர்கள் ஸட்ரெச்சரை துhக்கிக்கொண்டு ஓடி வந்தார்கள்.
செல்ஃபோன் சிணுங்கியதால் அதிச்சியிலுருந்து மீண்டு வந்தேன்இ கணவா;தான் அழைத்து விவரம் கேட்டார்.நான் கிளம்பி உடனே வருமாறு கூறினேன்.அப்போது போலீசார் வந்து விவரம் கேட்டார்கள்.நான் கூறி முடிப்பதற்க்குள் என்கணவர் வந்து விட்டார்.அவர் கூடவே அந்த மளிகைக்கடைக்காரர் வந்திருந்தார்.
நான் இருவரையும் கூட்டிக்கொண்டு டாக்டாpடம் போனேன்.மீண்டும் என்னிட்ம் கூறியதை விளக்கிச்சொண்ணார்.
பையனுக்கு மூளைச்சாவு ஏற்பட்டுவிட்டது எங்கள் குழுவினர் உறுதிபடுத்திவிட்டார்கள்.ஆனால் பையனின் மற்ற பாகங்கள் நன்றாக உள்ளது.ஒரு ஆபரேஷன் செய்து நன்றாக உள்ள பகுதிகளை பிhpத்தெடுத்து அதை தேவையானவர்களுக்கு மீண்டும் பொறுத்தி மறுவாழ்வு தரலாம் என்றார். ஆனால் சட்டசிக்கல் என்னவென்றால் பெற்றோர் அல்லது காப்பாளர் அனுமதி கண்டிப்பாக வேண்டும் என்றார். உடனே ஆபரேஷன் செய்தாக வேண்டும் என்றார்.
நாங்கள் மூவரும் வெளியே யோசனையுடன் வந்தோம். என்ன செய்வதென்று யோசிக்க நேரமில்லை ஆதலால் நான் முன்னமே யோசித்து வைத்ததை கூறினேன்; அதாவது பையனை நாமே தத்தெடுத்து உடனே ஆபரேஷன் செய்யலாம் என்றேன். என் கணவர் அமைதியாக என்னை உற்று நோக்கினார்.மளிகைகடைக்காரர் அழுதே விட்டார். என் கணவர் அமைதியாக தன் வக்கீல் நண்பருக்கு ஃபோன் செய்து கொண்டிருந்தார்.
காpகாலசுந்தரன்…..