காதலின் முதல் வண்ணம்
நெஞ்சப் பாறையில்
பதிந்த
நினைவுச் சுவடுகளை
ஞாபகச் சின்னமென
பத்திரப் படுத்தியிருக்கிறேன் !
மணக்கரம் நீட்டி
பற்றிட இடம்தேடி
படர்ந்து -
இதழ்களை உதிர்த்து விட்டு
மணத்தை தக்க வைத்துக் கொள்ளும்
பவள மல்லியென
பாறைகளுக்கிடையில்
மீண்டும் மணக்கிறாய் !
புரிந்து கொள்ளமுடியா
நவீன ஓவியமென
தோன்றி மறையுமுனது
வானவில்
நிறப் பிரிகைகளை
பாறையில் பதியமிடுகிறேன் -
தூரிகையின் சாரலில்
ஓவியம் கரைந்து
வண்ணக் குழம்புகள்
குழப்பமாய்
கரைந்தோடுகிற பாறையிடுக்குகளில்
உன் மிச்சங்களை
சேகரிக்க
அவசரமாய்க் கை நீட்டி
சொட்டுமோவியத்தை
தொலைத்து விடுகிறேன்
நாட்கள் கழித்து
வண்ணம் தொலைத்த
விரல்களோடு
நான் திரும்புகையில்
தொலைந்த நாட்களின்
கேள்விகளோடு
நிற்கிறாய் -
மை பூசிய
இரவு எனை அணைக்கும்
போது
நீ மீண்டும்
விடை பெற்றுக்கொள்கிறாய்
காதலின் முதல் வண்ணத்தை
மறைக்க முடியாமல் .
