காலை குளிர்

குளிர்தன்னை குளிர்விக்கும்
குளிரான மார்கழியிலே
சூரியனும் போர்த்திக்கொள்வான்
மேகமெனும் போர்வைதனை.
​
மண்வாசம் போல
இக்குளிர் காற்றுக்கும் வாசமுண்டு
பூக்களுடன் மழலை பேசி
இயற்கையுடன் கவிபாடி
என் மேனியிடம் வாருதய்யா.
​
குளிர்காற்று மேனியிலே
மெல்ல மெல்ல படர்கையிலே
கை மயிரெல்லாம் குத்திநின்று
மயில்போல ஆடியது,
கை போர்வைதனை தேடியது.
​
புதுப்பெண் கவி சொல்லியது,
ஒரு போர்வைக்குள் இரு தூக்கம்.
என் பாவை அவள் இடம் இருக்க
போர்வையெல்லாம் தேவையில்லை.
அவள் இளஞ்சுட்டு முத்தத்திலே
என் எச்சில் கூட வெந்நீர் ஆச்சு,
குளிரெல்லாம் போயே போச்சு.