வாழ்க்கை ஒரு வசந்தம்

வாழ்க்கை ஒரு வசந்தம்
பாவலர் கருமலைத்தமிழாழன்

விழிதிறந்து நாம்பார்த்தால் வாழ்வ தற்கு
விரிந்திருக்கும் இவ்வுலகில் இடமா இல்லை
பொழிகின்ற மழைநீரும் தேங்கி டாமல்
போவதைப்போல் நாம்போனால் வழியா இல்லை
குழிக்குள்ளே புதைத்தவிதை தலைநீட் டல்போல்
கூன்நிமிர்த்தி நாம்எழுந்தால் ஒளியா இல்லை
கழிகின்ற ஒருநொடியும் வீணாக் காமல்
கரங்களிலே நாம்உழைத்தால் வாழ்வா இல்லை !

பெருமழையோ கடும்வெயிலோ கவலை யின்றிப்
பெயர்சொல்ல சொந்தயிடம் ஏது மின்றித்
தெருவினிலே படுப்போரும் நாளும் பிச்சை
தெருத்தெருவாய் எடுப்போரும் குடிசை தன்னில்
இருப்போரும் அடுத்தவேளை உணவுக் கென்றே
இருப்பெதுவும் தம்மிடத்தே இல்லாப் போதும்
அருமையாகப் படுத்தவுடன் தூங்கு கின்ற
அரும்வாழ்வாய் வாழ்வதெல்லாம் மனத்தி னாலே !

பணமொன்றே வாழ்க்கையன்று சுற்றத் தோடு
பாசமன்பில் வாழ்வதுவே வாழ்க்கை யாகும்
பணம்தேடி உண்ணாமல் அலைந்த லைந்து
பலநோய்கள் பெற்றுபணம் சேர்த்த பின்பு
பணம்உணவாய் ஆவதுண்டா ! விலைகொ டுத்துப்
பணத்தாலே நிம்மதியைப் பெற்றோ ருண்டோ
குணமாகப் போதுமென்ற மனமி ருந்தால்
குலவுகின்ற வசந்தந்தான் வாழ்க்கை யெல்லாம் !