புது பெண்ணும் புது நாத்தும் நிமிடக்கதை

மைதிலி தன் கணவனைப் பார்த்தாள்.

மிதுனா திருமணமாகி அவளின் கணவன் வீட்டிற்குச் சென்று பத்துநாள் ஆகிறது. அதிலிருந்தே அவளின் கணவன் எதையோ பறிகொடுத்தது போல் கவலையுடன் இருந்தார். நேரத்திற்கு ஒழுங்காகச் சாப்பிடாமல் இருப்பதும், சரியாக தூங்குவதும் கூட கிடையாது.

ஏதோ இந்த பத்து நாளில் பத்து வயது கூடிவிட்டது போன்ற முகத்தோற்றம்!
கல்யாண அலைச்சல் என்று தான் மைதிலியும் நினைத்திருந்தாள். ஆனால் அதன் பிறகும் இவர் ஏன் இப்படி இருக்கிறார்...? யோசனையுடன் அவர் அருகில் வந்தாள்.
“ஏங்க... ஏன் என்னவோ போல் இருக்கிறீங்க? உடம்பு சரியில்லையா?“ கேட்டாள்.

“ப்ச்சி... நான் நல்லாத்தான் இருக்கிறேன்“ என்றார் பலகீனமாக.
“பின்ன ஏன் எதையோ பறிகொடுத்த மாதிரி இருக்கிறீங்க...?“ என்று கேட்டவளை நிமிர்ந்து பார்த்தார். பின்பு,
“நெஜமா சொல்லு... மிதுனா போனது உனக்கு கவலையாக இல்லையா...?“ கவலையுடன் கேட்டார்.

அவள் சற்று யோசித்துவிட்டு, “இதுல என்ன கவலை. அவ கல்யாணம் ஆகி அவளுடைய புருஷன் வீட்டுக்குப் போய் இருக்கிறா. இதுல எனக்கு சந்தோஷம் தானே தவிர, கவலை கொஞ்சம் கூட இல்லைங்க“. என்றாள் சாதாரணமாக.

“ஏன் பேச மாட்டே... நீ என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிட்டு வந்த பிறகு எத்தனை நாள் உன் அப்பா அம்மாவை நினைச்சி பிழியப்பிழிய அழுதிருப்ப? என் பொண்ணும் அப்படித்தானே இப்போ நம்மை நினைச்சி அழுதுகினு இருப்பாள்...? எனக்கு அதை நினைக்கவே கவலையா இருக்கு மைதிலி.“ என்றார்.

“உக்கும்... நான் அன்னைக்கு அழதப்போ, என் அப்பா அம்மாவிடம் பேச வசதியா இங்க ஒரு போன் கூட கிடையாது. அம்மா என்னைப் பார்க்கனும்ன்னு லட்டர் போட்டால் கூட இதோ பக்கத்துல இருக்கிற ஊருக்கு அனுப்பி வைக்கமாட்டீங்க. நானெல்லாம் அப்பா அம்மாவை நெனச்சிக்கினே உங்களுடன் வாழலையா...? அது போல அவளுக்கும் பழகிடும். விடுங்க“ என்றாள் மிகச் சாதாரணமாக.

மனைவி நக்கலாகச் சொன்னதின் அர்த்தம் புரிந்தாலும் மனது கேட்காமல், “நாளை காலையிலேயே போன் பண்ணி அவளையும் மாப்பிள்ளையையும் வீட்டுக்குச் சாப்பிடக் கூப்பிடலாமா?“ கேட்டார்.

அவரை நிமிர்ந்து பார்த்தவள் “வாழ வந்த பெண்ணை அடிக்கடி தாய் வீட்டிற்கு அனுப்பக்கூடாது என்று உங்க அப்பா தான் சொல்வார்கள். அந்த வார்த்தை நம்ம பெண்ணுக்கும் தான் பொருந்தும். இன்னும் ஒரு மாசம் போகட்டும். ஏதாவது காரணம் சொல்லி கூப்பிடலாம்.“ என்று அவள் சொல்லிவிட்டு தன் வேலையைக் கவனித்தாள்.

அவளை யோசனையுடன் பார்த்தவர், அவள் சொல்வதும் சரிதான். ”நாற்று வேர்பிடித்து விட்டதா என்று பிடுங்கிப் பார்க்கக்கூடாது. அப்படியே விட்டால் தான் நன்றாக வேர்பிடித்து வளரும்” என்று அவரின் அப்பா அடிக்கடி சொல்வதை நினைத்து மனத்தைத் தேற்றிக்கொண்டார்.

அருணா செல்வம்