பாட வந்தான் கவிஞன்
பாட வந்தான் கவிஞன்
பாடவேயில்லை
அலைமோதிய கூட்டம்
ஆவலோடு நோக்க
வாளாவிருந்தான்
கவிஞன்
மெய்மறந்து எங்கோ
பார்த்தப்படி இருந்தான்
மணித்துளிகள் மணி
நேரமாக கண்கள் நிலை
குத்தியபடி இருந்தான்
கவிஞன்.
மக்களும் பொறுமையு டன்
காத்திருக்க
சட்டென்று கவி உற்று
வெள்ளமாக
பெருகி வர ஆனந்தம்
பொங்க ஆராவாரமின்றி
மனிதத் திரள் அமைதி காண
கவிஞன் உணர்ச்சி
பெருக்குடன்
பொழிந்தான் தமிழை
எதுகை மோனையுடன்
தமிழ் கவிதை அழகாக
நடை பயின்றாள்.
நடையா அது
சுழன்றாள் சுற்றினாள்
ஓடினாள் ஒம்பினாள்
கொண்டாடினாள்
கூத் தாடினாள்
அழுதாள் ஆவேசமானாள்.
கவிஞன் விம்மினான்
விதர் விதர்த்தான்
கொஞ்சினான்
சிணுங்கினான் சிலிர்த்து
எழுந்தான் பின் சட்டென்று
அடங்கினான்
அமைதியுற்றான்.
