உழவன்

விரித்து வைத்த மணற்
படுக்கைகள் அழகாய்
உழவுக்கு நெளிந்து கொடுக்கிறது

வலியை கூட அவன்
வறுமைக்காக பொறுத்து

ஏளனம் எதற்கோ?? வான் கூட
கை கொட்டி சிரிக்க மறுக்கிறது

சோற்றுக்கு முலைபாலும்
கறக்க வலிக்கிறது

தேசத்தில் வீசும் காற்றும்
அவன் வியர்வையில்
வடியும் இரத்தத்தை என்றும்
துடைக்க போவதில்லை

உச்சிவெயில் நிழழுக்கு
மண்ணில் முளைத்த
கூரை கருவறையில்
ஒரு நிமிடம் பதுங்கி
தத்துப் பிள்ளையாகி விடுகிறான்

உணவை வளர்த்து
தாயாகிவிட்ட அவன்

வீடுகள் வழியிழந்து
வீதி வரையில் நகர்கிறது
பட்ட கடன்கள் எல்லாம்
வாசலில் கரைந்து அழுகையில்

சூறையாடப்பட்ட உடைமையை
விதையாக இழந்து
மணலில் இருந்து
அள்ளி எடுக்கிறான்
சொச்ச பணத்தை வட்டிக்காக

எனக்கு உண்டான பசியை
அவன் வயிற்றில் நான்
கண்டு இருக்கிறேன்

ஏன்??
உங்கள் பசியையும் தான்,

ஆனால் இன்றும்,

அவன் எச்சிலை தின்று
வளர்த்த செல்வ சீமான்கள்
தொப்பைக்கடியில் தான்
துவண்டு கிடக்கிறான்

என் விலையை நீயே
நிர்ணயம் செய் என்று

சாய்ந்த தராசு கூட அவன்
பக்கம் நிமிர நினைக்கவே இல்லை..