புரியாத புதிர்
பெண்ணே!
கடிதமாய் வந்தேன்
கிழித்துப் போட்டாய்...
தென்றலாய் வந்தேன்
ஜன்னலை மூடி வைத்தாய்...
ரோஜா மலராக வந்தேன்
தூக்கி எறிந்தாய்...
மழையாய் வந்தேன்
குடை பிடித்தாய்...
மௌனமாய் வந்தேன்
திட்டினாய்...
இப்போது
பிணமாய் போகிறேன்
கண்ணீர் வடிக்கிறயே...!
