இயற்கையன்பு
அன்பு காட்டிய அன்பு உடன்பிறப்பு சகோதரியைப் பறித்துக் கொண்ட இறைவனிடம் நாளும் நான் வாதாடிக் கொண்டிருந்தேன்.
பிச்சை கேட்கவும் துணிந்தேன்.
அன்புக்காக தம்பி, தங்கை, அக்கா, சித்தப்பா, பெரியப்பா, மாமா, அத்தை என்று உறவுகள் சூழ பெரிய குடும்பத்தை பிச்சை கேட்கவும் துணிந்தேன்..
உறவுகளை உண்மையாய் பிச்சை இடுபவர் யார்?
தம்பியென்றே அழைத்தாலும் அங்கே உண்மையான அன்பொன்றும் இல்லை.
அண்ணா என்றே அழைத்தாலும் அவ்வொலி அடி இதயத்திலிருந்து ஒலிக்கவில்லை.
அநாதை பிள்ளையென்றே ஆதங்கம் கொட்டித் தீர்த்திட வாழ்ந்தேன்.
ஒவ்வொரு சொட்டு கண்ணீரும் நிலமகளுக்கே அபிஷேகம் செய்ய,
விழிந்தெழுந்த மனச்சாட்சி இந்த உலகமே உனது குடும்பமாய் இருக்க எதற்காக நீ கலங்கி நிற்கிறாய்? என்றது.
காலம் தந்த ஞானமென்று உலகோரை நேசிக்க,
அனைவருமென்னை நடிகனென்று நவில்கிறார்கள்.
இதயத்திலிருந்து நான் கொண்ட அன்பை இதயத்திலிருந்து உணர்ந்தவர் யாருமில்லை இயற்கையொன்றை தவிர...
விலங்குகளிடம் அன்பு கொள்கிறேன்.
பறவைகளிடம் பாசம் கொள்கிறேன்.
சிறுபூச்சிகளிடம் உழைப்பை கற்கிறேன்.
அன்பில்லா மனிதர்களை விலகி நிற்கிறேன் பண்போடு..
I Love You Universe... :-):-)
