உன்னை சேரும் வரை

உன் விழிகளின் விளிம்பில்
தேங்கி கிடந்த கண்ணீரை
தான் என் பேனையின்
மையாக்கினேன்.....

உன் வலிகளைத் தான்
என் கவியாக்கினேன்
கவிகளை  தொடுத்து
நூலாக்கினேன் அதற்கு
உந்தன் பெயரையே
தலைப்பாய் இட்டேன்......

அதை கோலாகலமாய்
வெளியிடவும் செய்தேன்
ஆனால் அதைப் பார்க்க
தான் உந்தன் ஜீவன்
என்னோடு இல்லாது
உந்தன் உடலை விட்டு
இவ்வுலகை விட்டு
என்னை தவிக்க
வைத்துவிட்டு விண்ணுலகம்
சென்று விட்டாயே.....

ஆனால்........

உனக்காக வடித்த
கவிகளால் இன்று
உலகமே என்னை
வெற்றியின் உச்சத்துக்கே
அழைத்து சென்றுவிட்டது
ஆனால்.......
அதை எதையும்
உணர முடியா ஜடமாய்
நீ இறந்த அன்றே
என்னுயிரையும் உன்னோடு
சேர்ந்து அனுப்பிவிட்டு
நடைப்பிணமாய்
வாழ்கிறேன் இவ்வுலகில்
உன்னை சேரும்
நாள் வரும் வரை..........