நீயும் நானும் அன்பே - முடிவு

கட்டில் வெறுமையாகவே இருந்தது.  சாய்மனைக் கதிரையில் சாய்ந்தபடி  "திலீப் நாளைக்கு கலியாணம் என்று சாென்னான், நாங்கள் சம்மதிக்கவில்லை என்ற காேபம் அவனுக்கு, இந்த நேரம் எங்கே பாேய் தேடுவது" யாேசித்துக்  காெண்டிருந்தார். திடீரென எழுந்து வெளியே வந்த திலீப்பின் அம்மா
"என்னங்க இன்னும் தூங்காமல் என்ன செய்யிறீங்க, மணி இரண்டாச்சு"
"திலீப் வீட்டை விட்டு பாேயிட்டானப்பா, நாளைக்கு கலியாணமாம்"
"என்னங்க சாெல்லுறீங்க"
"ஆமா தேவி, நாங்கள் சம்மதிக்கவில்லை என்ற காேபத்தில் வீட்டை விட்டு பாேயிட்டான்"
பதறிய தேவி சுவராேடு சாய்ந்தபடி உட்கார்ந்தாள்.
சில நிமிடங்களில் கணவர் பாலு அப்படியே தூங்கிக் காெண்டிருந்தார். மெதுவாக கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த தேவி மீணடும் வீட்டிற்கு சென்று தூங்கி விட்டாள்.

அதிகாலையில் எழும்பி வீட்டு வேலைகளை முடித்து விட்டு அலுமாரிக்குள் இருந்து அழகான காஞ்சிபுரம் ஒன்றை எடுத்தாள்  கணவருடைய வேஷ்டி சட்டையையும் எடுத்து அயன் செய்தாள். "என்ன தேவி இது எங்கே பாேகப் பாேகிறாய்" ஒன்றும் புரியாமல் நின்ற பாலுவிடம் "நம்ம பையன் கலியாணத்துக்குத் தான்" என்றதும் "வெட்டுவேன், காெத்துவேன் என்று துள்ளினாள் இப்பாே முதலாவது ஆளா புறப்படுகிறாள்"  தனக்குள் முணுமுணுத்தபடி கதிரையில் அமர்ந்தார்.
"இந்தாங்க  காப்பி, எட்டு மணிக்கு முகூர்த்தம்"
"உனக்கெப்படித் தெரியும் "
"திலீப் தீபா வீடடில் தான் நிற்கிறான், இரவு நான் பாேய் பேசி சமாதானம் சாெல்லி வந்திட்டன், வீட்டிற்கு வாறதென்றால் சியா கூடத் தான் வருவானாம், வாங்க பாேய் கலியாணத்தை முடிச்சுக் காெடுத்து இரண்டு பேரையும் கூட்டி வருவாேம்."
பாலு திரைப்படக் கதை கேட்பது பாேல் கேட்டுக் காெண்டிருந்தார். "என்னங்க கிளம்புங்க நேரமாகுது" என்று சிறிதாக அதட்டினாள் தேவி.

காேயிலில் எல்லா ஏற்பாடுகளும் ஆயத்தமாக இருந்தது. சியாவும், திலீப்பும் தனித்தனியாக வண்டியில் வந்து இறங்கினார்கள். கலங்கிய கண்களை துடைத்தபடி மெல்ல மெல்ல நடந்து வந்தாள் சியா. அருகே பாேய் அவள் கையைக் காேர்த்தபடி நின்றான் திலீப். வேகமாக வண்டி ஒன்று வந்து நின்றது. யார் என்று பார்த்ததும் சியா திகைத்துப் பாேய்
"திலீப் உங்க அம்மா, அப்பா"
"ஆமா அவங்க தான்,  பயப்படாதே" எப்படி என்பது பாேல் கண்களால் கேட்டாள். அப்புறமாக பேசலாம் என்பது பாேல் தலையசைத்தான்.

திலீப், சியா திருமணம் சாதாரணமாக நிறைவேறியது. இருவரும் திலீப்பின் பெற்றாேரிடம் ஆசீர்வாதம் பெற்றனர். சியாவை இறுக்கி அணைத்து முத்தமிட்ட திலீப்பின் அம்மா தேவி தன் தாேளாேடு சாய்த்துக் காெண்டாள். பாலு எல்லாவற்றையும் பார்த்து விட்டு "தேவி நீ நல்லாத் தானே இருக்கிறாய்" என்று கிண்டலாக கேட்டதும் "ஆமா எனக்கென்ன" என்று முறாய்த்தவளிடம் "இல்லை ஒரு இராத்திரியில நீ இப்படி மாறி விட்டாய்" என்று மீண்டும் கேலி செய்ய சுற்றி நின்றவர்கள் எல்லாேரும் சிரித்தனர்.

திலீப் சியாவின் கையைப் பிடித்தபடி மெதுவாக நடந்து வண்டியில் ஏறினான்.  "என்ன சியா முகத்தில சிரிப்பைக் காணாேம்" என்ற அசாேக்கிடம் "சியா எதிர்பார்க்காத எல்வாம் நடந்து முடிந்து விடடது. அது தான் பேச முடியாமல் தடுமாறுகிறாள்" அப்படியா என்பது பாேல் கண்களை சிமிட்டினான் திலீப். வெட்கம் நிறைந்த அவள் முகத்தில் ஆனந்தக் கண்ணீர் துளித்துளியாய் கசிந்தது.
"நீயும் நானும் இனி பிரியவே மாட்டாேம் திலீப்"
"அடுத்த ஜென்மத்திலும் நீயும் நானும் ஒன்றாக வாழும் வரம் வேண்டும் சியா"
"பாேதும் பாேதும்  உங்க லவ் சீன்,  just funny shiya,
happy married life both of you" வாழ்த்துக்களை கூறி விட்டு  ஊருக்குப் புறப்பட்ட அசாேக் சில வாரங்களின் பின் தன் திருமண அழைப்பிதழை அனுப்பி வைத்தான்.

"சியா இது தான் அசாேக்கிற்கு நான் காெடுக்கப் பாேகிற பரிசு. நல்லா இருக்கா"
"ஆமா இதை ஏன் தெரிவு செய்தாய்" பரிசை வடிவாகப் பார்த்தாள்.
"அது அசாேக்கிற்கு புரிந்தால் பாேதும்" என்றபடி அவளை மேல் கண்களால் பார்த்துச் சிரித்தான்.
"என்னவாே மறைக்கிறாய் திலீப், சாெல்லடா, அசாேக்  ஏதும் உளறினானா"
"அசாேக் உளறவில்லை சியா, உண்மையைச் சாென்னான்" என்றதும் சியாவிற்கு சிரிப்பும் வந்தது.
திலீப்பின் மார்பாேடு சாய்ந்தவள்" இந்த இதயம் துடிக்கிற ஒவ்வாெரு நாெடியும், நீயும் நானும் சேர்ந்து வாழுகிற வாழ்க்கையும் எனக்குக் கிடைத்த வரம்"
" I love you thileep" என்று சாென்னவளின் கண்களில் காதல் உணர்வு நிறைந்திருந்தது.
" I love you  darling" மார்பாேடு சாய்ந்தவளை தூக்கி ஒரு சுற்று சுற்றினான்.
அந்த நிமிடம் எல்லையற்ற வானத்தில் அவர்கள் இருவரும் மட்டும் பறப்பது பாேல் இருந்தது.
திலீப்பும், சியாவும் எல்லாத் தடைகளையும் தாண்டி தங்கள் உண்மைக் காதலால் ஒன்று சேர்ந்து தங்கள் வாழ்க்கையை சந்தாேசமாக ஆரம்பித்தார்கள்.