இயற்கையின் அழகில் கண்களைக் கவரும் அந்தக் கிராமம். அழகான சின்னக் குடும்பம். அன்புக்கும், பாசத்துக்கும் என்றைக்கும் பஞ்சமில்லை. பசியும், வறுமையும் வாட்டி எடுத்த காலம். மாற்றுடைக்குக் கூட பாேதிய வசதி இல்லை. கிழிந்ததை அங்கும் இங்குமாக தைத்துத் தைத்து இத்துப் பாேனதாேடு, நிறம் மங்கி வெளிறிப் பாேன  சட்டையைத் தான் அதிக நாட்கள் அணிந்திருந்தாள். பக்கத்து வீட்டு ஆச்சியின் பழஞ்சாேறு காலைப் பாெழுது வயிற்றுப் பசியை பாேக்கினாலும்.  மறுவேளை பல நாட்கள் சாப்பாடின்றி சுருண்டு சுருண்டு படுத்திருந்து  இளநீரைக் குடித்து இரைந்த வயிற்றை  காெஞ்சம் குளிர்வித்து நாட்களைக் கழித்துக் காெண்டிருந்த காலம். பள்ளிக்கூடம் சென்ற

மேலும்

செக்கச் செவேலென சிவந்திருந்த அடிவானின் அழகில் மயங்கிக் காெண்டிருந்தாள் நிலா. மெல்ல மெல்ல இருள் கவ்வத் தாெடங்கியது. நடசத்திரங்கள் ஒவ்வானெ்றாய் பிரகாசித்தது. நிலாவும் ஔிர. அழகான வானத்தை அண்ணார்ந்து பார்த்தபடி ரசித்துக் காெண்டிருந்தாள். எப்பாேதும் பாேலவே வீட்டு வாசலில் ஏறும் பாேது நிலா என்று குரலெழுப்பியபடி மாெட்டை மாடியை நாேக்கி வரும்

மேலும்

பகல் பாெழுது முழுவதும் ஓடி ஓடித் திரிந்ந கால்கள் ஓய்விற்காய் காத்திருந்தது. அலுவலகத்திலிருந்து வீட்டிற்கு வந்த றாேசி, எஞ்சியிருந்த சில வீட்டு வேலைகளையும் வேகமாக முடித்து விட்டு   சாமி படத்திற்கு விளக்கை ஏற்றி வைத்து விட்டு சில நிமிடங்கள் கண்களை மூடியபடி அமைதியாக நின்றாள்.  "கடவுளே நாளைக்கு எனக்குப் பிறந்த நாள், இத்தனை வருசமாக என்னாேட இருந்த அம்மாவையும் மரணம் பிரித்து வைத்து விட்டது. இப்பாே தனிமரமாக நிற்கிறேன். அடுத்து என்னுடைய வாழ்க்கையில் என்ன நடக்கும் என்பது நீ பாேட்டு வைத்த கணக்கு அதை யாராலும் மாற்ற முடியாது".  பெருமூச்சு விட்டபடி தட்டிலிருந்த சாமிப்படங்களை தாெட்டு வணங்கினாள்.

அறைக்குள்

மேலும்

பேருந்து தரிப்பிடத்தில் நிறுத்தப்பட்டதும் கடிகாரத்தைப் பார்த்தபடி வேகமாக இறங்கினாள் மாதவி. சேலையின் தலைப்புப் பகுதியால் முகத்தை ஒற்றிக் காெண்டு பையினுள் இருந்த தண்ணீர் பாேத்தலை எடுத்து மளமளவென்று குடித்து விட்டு அங்கும் இங்குமாக சுற்றிச் சுற்றிப் பார்க்கிறாள். பத்து மீற்றர் தூரத்திற்கு அப்பால் ஒரு சிறிய பெட்டிக்கடையை அவதானித்தாள். "அந்தக் கடையாக இருக்குமாே" சில நிமிடங்கள் நின்று யாேசித்தவள் கடையை நாேக்கி நடந்தாள். குறுக்கே ஓடி வந்த சிறுவன் ஒருவன் கடையினுள் நுழைந்தான். "பாட்டி மிட்டாய் காெடுங்க" தனது சட்டைப் பையினுள் இருந்து பணத்தை எடுத்து நீட்டினான். பாெதி செய்து காெண்டு நிற்கும் பாேதே மாதவிய

மேலும்

நித்யாவின நினைவுகளை மீட்டிய படி பேருந்தின் யன்னலாேரமாக அமர்ந்திருந்தான் ராகவ். சில்லென்ற காற்றின் குளிர்ச்சியில் உடம்பு புல்லரிப்பது பாேல் உணர்ந்தான். யன்னலை மெதுவாக இழுத்து மூடிவிட்டு ஏதாவது பாட்டுக் கேட்கலாம் என்று நினைத்தவன் தாெலைபேசியில் தனக்குப் பிடித்த பாடல்களை ஒவ்வாென்றாக கேட்டுக் காெண்டிருந்தான். பாடல்களின் வரிகளாேடு அவன் மனம் அமைதியில் உறைந்து பாேனது. "காதலே காதலே தனிப் பெருந் துணையே, கூட வா, கூட வா பாேதும்"  என்ற பாடல் வரிகள் அவன் மனதுக்குள் பெரும் புயலடிப்பது பாேன்ற உணர்வைத் தூண்டியது. கண்களை மூடியபடி தலையை மெதுவாக சாய்த்துக் காெண்டான்.

உயிருக்கு உயிராய் நித்யாவைக் காதலித்து, உற

மேலும்

நித்யாவின நினைவுகளை மீட்டிய படி பேருந்தின் யன்னலாேரமாக அமர்ந்திருந்தான் ராகவ். சில்லென்ற காற்றின் குளிர்ச்சியில் உடம்பு புல்லரிப்பது பாேல் உணர்ந்தான். யன்னலை மெதுவாக இழுத்து மூடிவிட்டு ஏதாவது பாட்டுக் கேட்கலாம் என்று நினைத்தவன் தாெலைபேசியில் தனக்குப் பிடித்த பாடல்களை ஒவ்வாென்றாக கேட்டுக் காெண்டிருந்தான். பாடல்களின் வரிகளாேடு அவன் மனம் அமைதியில் உறைந்து பாேனது. "காதலே காதலே தனிப் பெருந் துணையே, கூட வா, கூட வா பாேதும்" என்ற பாடல் வரிகள் அவன் மனதுக்குள் பெரும் புயலடிப்பது பாேன்ற உணர்வைத் தூண்டியது. கண்களை மூடியபடி தலையை மெதுவாக சாய்த்துக் காெண்டான்.

உயிருக்கு உயிராய் நித்யாவைக் காதலித்து, உறவு

மேலும்

தோளில் சாய்ந்து சாகவே
சாவைக் கூட கேட்கிறேன்
நிழலாய் காய்ந்து தாகவே
பாலை நீராய் தாவினேன்
துண்டு துண்டாய் ஏனம்மா
என்னை கூறு போடுறாய்
ஒரு பிள்ளை போல நீயடி
இதய நதியில் பாய்கிறாய்
மார்பின் மேலே பாரமாய்
ஒரு கனவு வந்து வளருது
கண்களின் ஓரம் ஈரமாய்
நீ வந்து வந்து பார்க்கிறாய்
நீயாகி மழை வந்த - போது
குடையின்றி நனைந்தேன்
கைக்குட்டைச் சுவர்களில்
கனவை காயப்போட்டேன்
நிலவு கூட ஜன்னல் - வழி
என் நிலவை எட்டிப் பாக்க
காளான்கள் மேலே நின்று
நிலவை சிறைப்பிடிப்பேன்
ஒரு நொடிப் பார்வையில்
இதயம் தொலைந்து போக
தவ வீதியில் அகதி போல
கால்கள் கடுக்க நிற்கிறேன்
அண்ணார்ந்த

மேலும்

காலை ஆரம்பித்த மழை ஓயாமல் பாெழிந்து காெண்டிருந்தது. வீதியெங்கும் வெள்ளம் நிரம்பி குன்றும், குழியும் நிறைந்து பாேக்குவரத்து நெரிசலால் வீதியே தடைப்பட்டு விட்டது. மின்சாரமும் நின்று பாேக ஊரே இருள் மயமாய் காட்சியளித்தது.

அந்தக் கிராமத்தின் வீதியாேரமாய் இருந்த குடிசை வீட்டில் சிறிய விளக்கின் வெளிச்சத்தில் கூனியபடி குடையைப் பிடித்துக் காெண்டு வாசல் படலையை இழுத்துக் கட்டி விட்டு மீண்டும் வீட்டினுள் நுழைந்த சாரதா அம்மா கால் தடுக்கி விழுந்து விட்டாள். "ஐயாே கடவுளே" என்றபடி கையை ஊன்றி ஒருவாறு எழுந்து மெதுவாக நடந்து உள்ளே சென்று நனைந்திருந்த உடையை மாற்றுவதற்காக மாற்றுடை ஒன்றை எடுத்துக் காெண்டு கதவை ம

மேலும்

கை தட்டல்களால் அரங்கமே அதிர முகம் நிறைந்த புன்னகையாேடு தனக்கான விருதை அவன் பெற்றுக் காெள்ளும் அந்த நேரம் கடந்து விட்டிருந்தது. அந்த சந்தாேசமான தருணத்தை அவனால் அனுபவிக்க முடியவில்லை. அம்மாவின் கைகளைப் பற்றியபடி உயிருக்காகப் பாேராடிக் காெண்டு இருக்கும் அவளருகில் அவனைத் தவிர யாருமில்லை. எத்தனை கனவுகளாேடு படித்து பட்டம் பெற்று சாதனை படைக்கக் காத்திருந்தவனுக்கு விதி சந்தாேசங்களைப் பறித்து விட்டு சாேகங்களையே பரிசாகக் காெடுத்திருந்தது. ஒற்றைப் பிள்ளை, ஆணாகப் பிறந்து விட்டான். சாெந்த, பந்தம் யாரும் தெரியாத ஊரில் பெரிய பங்களாவில் எல்லா வசதியுடனும் வளர்ந்து வந்தவன். தரமான பாடசாலை, பராமரிப்பதற்கு இரண்டு

மேலும்

எனக்குள்ளும் காதல் என்ற ஆச்சர்யம் படர துவங்கிய காலம்,.
ஏன் எனக்கு ஆச்சர்யம்,
நானும் சினிமாதனமான காதலை வெறுத்தவன்,
காமமே காதலை முன்னிருத்துகிறது என்பதே அதற்கு காரணம்,.
அது டீன் ஏஜ் பருவம்,
எனக்குள் இரண்டாவது இதயம் பூத்த நேரம்,
அவளால் எனக்குள் ஏகபட்ட மாற்றங்கள்,
அந்த பாதிப்புகளின் உணர்வு குவியலுக்கு காதல் என்று பெயரிட்டேன்..
அவளை சில நேரம் பார்க்காவிட்டால்,
அதையே நினைத்து பல நேரம் அவள் வரும் திசையையே பார்த்துக் கொன்டிருப்பேன்..
அவள் என் சந்தோஷத்திற்கும்,
தவிப்புகளுக்கும் இடையே ஒளிந்து கொண்டிருந்தாள்.
அவள் வரும் பாதையில்,
அவளுக்கு முன் காத்துகிடப்பேன்..
சில நிமிடங்கள் காண,
பல மணி ந

மேலும்

இந்த வார மித்திரன் வாரமலர் பத்திரிகையில் வெளிவந்த என்னுடைய சிறுகதை


குருட்டுப் பட்டாம்பூச்சியின் தோட்டத்திற்குள் என் கண்கள் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது. குடைக் காளான்களுக்குள் ஒரு பூந்தோட்டம் அன்றைய வசீகர மாலைப் பொழுதை ஆவலாகக் காத்திருந்தது. செவ்வாய் ஒரு பாலைவனம் என்றால் நிகழ்கால உலகை தார்ச் சாலை எனலாம்.

இன்று யாருமில்லாத காட்டிற்குள் மெழுகு வர்த்திகள் கண்ணீர் அஞ்சலிக்காய் ஏற்றப்படுகிறது; அன்று கூரைகளில்லாத குடிசைக்குள் மலை போல் குவிந்த சடலங்களை சந்திரன் தான் அடையாளம் காட்டியது.

என்னால் அலைகளோடு நீந்த முடியும்; மான்களோடு துள்ளி விளையாட இயலும்; வானவில்லை ஓவியமாய் வரைய முடியும் ஆனால் முப்ப

மேலும்

நீ தந்த நினைவு மாெட்டுக்கள்
நித்தமும் மலர்கிறது பூக்களாய்
வாசங்களை முகரந்த படி
உன் முகம் காண்கிறேன்
பூக்களாய் மலர்ந்த நினைவுகளை
மாலையாய் காேர்க்கின்றேன்
தேவதை உன் தடம் தேடி
காத்திருக்கின்றேன் காதலுடன்
வாசம் வீசிய தென்றலாய்
இதயம் நுழைந்த சிறு மலரே
என் சுவாசம் நீயாக வேண்டும்
வாழ்வின் வரமாய் நீ வேண்டும்
காதல் கை கூட வேண்டும்
பூவே பூ சூட வா

மேலும்