மனிதமே கடவுள்
மனிதன் கடவுளிடம்-
இறைவா - எங்கே போனாயடா ?
துன்பம் வரும்போதும்,
துயரில் அழும்போதும்,
தவறாமல் அழைப்பேனே -
எங்கே போனாய் ?
களிப்பிலே ஆடிக் களைத்த பின்னும்,
நிம்மதிப் பெரு மூச்சு விட்ட பின்னும்,
வெற்றியாய் வாரிக் குவித்த பின்னும் -
பின்னே உனைத் திரும்ப
அழைப்பேனே - எங்கே போனாய் ?
வீட்டிலே உனை வைத்தேன்,
வெள்ளியால் சிலை செய்து
தங்கத்தால் கவசம் போட்டும் -
தங்காமல் போனாயே !
ஆலயம் தனை நாடி
ஆறு கால பூஜையுடன்,
அபிஷேக ஆராதனை செய்தேன் -
அப்பொழுதும் சென்றாயே !
கைகூப்பி வணங்கி,
வாய் விட்டழைக்கிறேன் - என்
நோய் தீர்க்க வா ! உயிர் காக்க வா !
_____________________________________________
கடவுள் மனிதனிடம்-
மனிதா - எங்கே போனாயடா ?
துன்பம் துயரம்
எது வந்த போதும்
தர்மம் காப்பதே என் படைப்பு
எங்கே போனதடா - மனிதம் ?
வெற்றியும், தோல்வியும்
நிம்மதியும், பெருங்கவலையும்
அனைத்துமே உன்னால் ஆனது
பிறப்பும் இறப்பும் தவிர -
இங்கே எனக்கென்ன வேலை ?
பெற்றோரையும், மற்றோரையும்
புறத்திலே வைத்து -
வீட்டிலே (கற்)சிலையை வைத்து
என்னதான் லாபம் ?
அரை வயிறு அன்னமாவது,
தானமாக அளித்திருந்தால்
புண்ணியமாய் உன்னோடே
அனுதினமும் இருந்திருப்பேன் !
வன்சொல் தவிர்த்து,
பொறாமை வெறுத்து,
ஆசை அடக்கி,
வஞ்சம் நீக்கி
வாழப் பழகு -
உன்னில் இருப்பேன் !
உன் மனமே கோவில் !
நீயே இறைவன் !
மறவாதே மனிதா !!
மனிதமே கடவுள் !!
- நா முரளிதரன்
