தொலைவு
கண்மூடி அவளை நினைத்தேன்
கண்ணீராய் கொட்டியது
தொலைபேசி நிதம் பேசினாலும்
தொலைதூரம் குறையவில்லை
ஒட்டி நின்று புகைப்படம் எடுத்து
கட்டித் தழுவ நினைக்கும் நெஞ்சம்
கை பிடித்து வெகு தொலைவு நடந்து
கைதியாய் உன்னிடம் வாழ நினைக்கும்
விழியோடு விழி பாராமல்
வழியிலே துடிக்கிறேன் பெண்ணே
ஒரு சில நொடிகள் மட்டுமாவது
ஓரக்கண்ணால் பார்க்க வேண்டும்
கோலம் போட்ட உன் விழிகளை காண
காலம் இட்ட வேலி இதுவோ
நித்தமும் உன் நினைவால் ஏங்குகிறேன்
முத்தம் ஒன்று தர மாட்டாயா
